Temat: Wiara, religia, Kościół i sprawy z tym związane

Po raz kolejny odsyłam do definicji słowa wiara. Potem możemy dyskutować.

Dawno się w tym temacie nie udzielałem tak poważniej.

Jedna sprawa bardzo mnie zniecheca do religii. Na przykladzie chrzescijanstwa:

Wierzac w Boga automatycznie odrzuca sie istnienie wszystkich innych (na mocy pierwszego przykazania). No i tutaj pojawia sie pytanie - dlaczego to akurat ten Bog jest tym jedynym/najwazniejszym. Czemu nie chociazby ten od muzułmanów, albo jakiś inny? Jedyna odpowiedź jaka przychodzi mi na myśl, to "bo takiego Boga i taką wiarę wybrałem". Ale to przecież jest troche sprzeczne z logiką. Skoro miał miejsce jakiś wybór, wskazuje to jednak na istnienie, a nawet jakiś szacunek wobec innych bogów (w momencie wyboru trzeba ich wszyskich postawić równo). A moze to jednak pierwsze przykazanie dopuszcza istnienie innych bogów, a jedynie zabrania oddawnia im czci? No ale w takim razie, czemu znowu jeden Bóg jest lepszy, a drugi gorszy? Ewentualnie można z góry założyć, że jedynym istniejącym i prawdziwym Bogiem jest Jezus. Ale czy to przypadkiem nie będzie jakiś przejaw ignorancji? Trzeba by wtedy założyć, że święte pisma innych to klamstwo. No ale czemu zakladać, że to one wlasnie sa klamstwem, a nie biblia? Znowu kwestia "bo tak wybrałem"?

Ja nie wiem co o tym myslec. Cholera, sprawy wiary to dla mnie szczegolnie trudny temat. Mialem taki okres, kiedy uważałem sie za wierzacego, a teraz jakos nie potrafie tak latwo sobie tego ulozyc. Z jednej strony, ciężko mi pojąć te wszystkie niewytlumaczalne zalozenia religii. Wiem, że to musi być irracjonalne, bo tak wynika z definicji wiary. Rozumiem to, ale ciężko mi uporządkować sobie coś tak abstrakcyjnego. Z drugiej strony mam wrażenie, że wiara może dodać życiu czegoś pięknego, zupelnie nowego sensu i dać odpowiedzi na kupe pytań, na które - tak lubiący racjonalizm - ateiści nigdy nie będą w stanie odpowiedzieć.

Jakby tak dogłębnie się za ten cały temat zabrać to najważniejsza w tym wszystkim jest idea, bycia dobrym człowiekiem, bez znaczenia jest to czy muzułmaninem, żydem, prawosławnym, czy chrześcijaninem. Religie są po to, aby pokazać nam jak być właśnie tym przedstawicielem rasy ludzkiej ze wszystkimi jej pozytywnymi cechami.

Ciężko mi udzielić satysfakcjonującej Cię odpowiedzi, ale tak jak kiedyś ksiądz mi mówił. Bóg jest jeden, tylko, że w każdej religii inaczej go nazywają, dla jednych jest to Allah, dla innych po po prostu Bóg, ale to dalej jedna i tam sama istota.

jak sadzicie, czy naprawde 10 przykazan jest koniecznych?

Ale co w takim razie chociażby z religiami politeistycznymi? Albo pomijajac to, to dlaczego akurat droga chrzescjanska/muzulmanska/żydowska itd. jest tą wlasciwa?

Ja zostalem wychowany w wyznaniu protestanckim (ewangelicko-augsburkim) i u nas przyjmuję się zbawienie z wiary, nie z uczynków. Jest to jedna z fundamentalnych różnic między protestantami, a katolikami.

Tutaj sie generalnie zgadzam i doceniam to w religii, ze ustala jakies zasady, ksztaltuje sumienie itd.

Tak, jest - zasady muszą być określone jasno. I co do pierwszego przykladu jeszcze - historia Adama i Ewy uczy nas miedzy innymi jak zgubna może okazać się przekora. No i, przeciez, gdyby Bog nie ustalil zadncyh zasad, to chyba watpliwosciom nie ulega, ze ludzie by ich nie zlamali... Ale czy to swiadczy o tym, ze byliby dobrymi ludzmi?

Tak, jest - zasady muszą być określone jasno. I co do pierwszego przykladu jeszcze - historia Adama i Ewy uczy nas miedzy innymi jak zgubna może okazać się przekora. No i, przeciez, gdyby Bog nie ustalil zadncyh zasad, to chyba watpliwosciom nie ulega, ze ludzie by ich nie zlamali... Ale czy to swiadczy o tym, ze byliby dobrymi ludzmi?

Mysle, ze sama idea istnienia narzuconych przez kogos zasad po prostu kusi do sprzeciwienia sie. Sadze, ze gdyby ludzie naprawde skorzystali ze swoich rozumow, dekalog stalby sie zbedny. Jestem za amoralnoscia (nie antymoralnoscia) przy jednoczesnej kontroli nad soba i pelnej swiadomosci. Uwazam, ze to moze uczynic czlowieka bardziej szczesliwym i wolnym, wcale nie czyniac zla. Rozsadni ludzie zdaja sobie sprawe z konsekwencji swoich czynow, wiec unikaja tego, co moze im zaszkodzic.

Czy naprawde w tej kwestii potrzebna jest religia?

Ale jakby nie było zakazów to większość z ludzi robiłaby co by im się żywnie podobało, bo wtedy nie wiedziałaby czy to, że kogoś okradłem jest dobre, czy nie, bo przecież on i tak ma dużo kasy. Właśnie ten rozsądek musiał się na czymś wykształcić.

A to, że człowieka ciągnie do złego to nie jest żadne usprawiedliwienie. Właśnie na tym polega kształtowanie samego siebie, aby umieć powiedzieć 'nie'.