Temat: Wiara, religia, Kościół i sprawy z tym związane

urocze - wpajaja nam na sile, czy tego chcemy czy nie, religie juz od zawsze, piora nam mozg tym, ze wszyscy wokol ciebie wierza, twoja mama wierzy i twoj tata tez, wiec ty tez musisz, w telewizji robi sie halo o wierze, a w momencie olsnienia, gdy jestes na tyle madry by nie podazac za innymi tylko starac sie rozumiec jaka droga dazysz w zyciu nagle jestes czlowiekiem slabej wiary? myslisz, ze twoja wiara jest tak silna, ze gdybys urodzil sie gdzies indziej, gdzies w Azji czy chuj wie gdzie, to dalej wierzylbys, ze Bog nad toba czuwa, mimo ze wpajaliby ci od zawsze inna wiare w co innego i to, ze w to wierza nie oznacza wcale, ze sa glupsi od nas. rownie dobrze ty mozesz smiac sie z powiedzmy buddyzmu, a oni z twojej wiary i oboje myslicie, ze wynikiem "zbladzenia" drugiej strony jest zwykla glupota. no i potem macie te swoje wojny w duchu religii.

Moje stanowisko w kwestii wiary jest podobne, chociaż pozwolę sobie przedstawić kilka zasadniczych różnic. Jestem agnostykiem. Sądzę, że decyzja "bóg istnieje lub go nie ma" jest zbyt trudną do podjęcia bez jakichkolwiek prawdziwych i jednoznacznych dowodów. Nie chodzi mi tu tylko o Boga judeochrześcijańskiego, ale tego chyba nie muszę tłumaczyć. Mimo tego, że nie opowiadam się do końca ani za wierzącymi, ani za ateistami, do kościoła nie uczęszczam i nie mam takiego zamiaru. Dlaczego? Ponieważ nie czuję takiej potrzeby ("łączenia" się z Bogiem), a nie widzę sensu modlenia się tylko ze względu na to, że tak mnie wychowano lub "na wszelki wypadek" (jak wielu agnostyków robi, co mnie bardzo zaskakuje). Wyjaśniam to sobie w ten sposób: jeśli Bóg faktycznie istnieje, nie chciałby aby wierzono w niego tylko ze strachu przed potępieniem. I wydaje mi się, że takie myślenie jest prawidłowe.

W mojej klasie, która liczy dwudziestu siedmiu uczniów, tylko ja nie przystępuję do bierzmowania. Skoro bierzmowanie jest sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej, to dlaczego wiek ma być wyznacznikiem tej "dorosłości"? 80% ludzi z mojej klasy uważa się za katolików, chociaż swoją postawą zupełnie tego nie prezentują. Nie będę bierzmowany, bo za "dojrzałego chrześcijanina" się nie uważam.

Ponadto, gdy już będę miał osiemnaście lat, planuję dokonać aktu apostazji (chyba, że coś się zmieniło, i znowu pełnoletność nie jest wymagana?). Źle się czuję z tym, że jestem agnostykiem, a do kościoła katolickiego należę. Występuję z niego tylko dla siebie i spokoju własnego sumienia.

Jak widać, jestem agnostykiem bardziej nastawionym na ateizm. Nie mam nic przeciwko ludziom wierzącym, ani ateistom. To nie moja sprawa, w co kto wierzy. I tak najprawdopodobniej pozostanie.