Temat: Niezależność finansowa i inwestowanie w nieruchomości

Faktycznie, bzdury piszesz.

Miliarder nawet o wiele biedniejszy od Billa Gatesa, nie miał by takich problemów. Po pierwsze jak już ktoś zauważył prowadzi wiele interesów na różnych rynkach więc mu nie zabiorą wszystkiego, chyba że Marsjanie zaczną okupować ziemię.

Taak, na pewno by nie dostał paszportu, bo pani komunistka by mu nie wydała. xD

Założę się, że nawet gdyby po mimo jakiegoś szalejącego nacjonalizmu/komunizmu/nazizmu/onanizmu miałby coś do zrobienia w danym kraju, to kupił by sobie miejsce na scenie politycznej/dyplomatyczne stanowisko. Nie zapominajmy, że na wyższym szczeblu biznes miesza się z polityką, jest to nieuniknione, bo pieniądze to władza. ;p


A co do tego, że nawet najbogatszy człowiek na świecie może zbankrutować, to według mnie nie ma takiej możliwości. Taka elita ma wpływy, udziały w wielu korporacjach, kontrolują w większym lub mniejszym stopniu olbrzymie rynki... No nie można tak nagle odciąć jakiejś rodziny od takiego bogactwa.. np. Rockefellerowie przez tyle tyle lat trzymają bogactwo i według mnie będą trzymali przez kilkaset lat do przodu... rozpędzonej machiny tak łatwo nie zatrzyma się

:DDD Dobra ostatni mój post tutaj bo nie ma widzę po co się zbędnie produkować. Po pierwsze bankructwo miliardera nie polega na tym, że wszystkie aktywa i pasywa mu padają w przeciągu miesiąca... Np. jedno największe aktywo może mieć tendencję zniżkową i gość przerzuca dużo hajsu z innych pasywów i aktyw. Kilka nietrafnych inwestycji i naglę okazuje się, że pasywów i aktywów zostało mało a długi gdziieś bardzo urosły i saldo jest na minusie. Nawet nie chce mi się googlować przypadków bankrutujących miliarderów. Oczywiście nie mówie, że goście zyją pod kloszem, bo nie byle kto może zostac miliarderem i goście w 99,9% odbijają się bardzo szybko i wracają na stary standard życia. Mówię tylko, że zbankrutowanie każdego przy wielkim nieszczęściu jest możliwe.

Może napiszę sloganem, a zarazem polecę "Nieboska komedia" Krasickiego. Tam jest dość dobrze opisany przykład o którym tutaj dyskutujemy.

Już nie mówiąc o tym, że nie wiem dlaczego nie dostrzegacie jednej rzeczy. Gdy kapitalizm upada, najwięksi przedsiębiorcy zazwyczaj są największymi wrogami publicznymi. Myślę, że ukaranie dla przykładu najbogatszych nie jest wcale niemożliwą sytuacją.

Czy Waszym zdaniem inwestowanie w dzieła sztuki może nieść za sobą osiągnięcie na pewien sposób wolności finansowej? Bo na przykład mieć kilka obrazów jakiegoś całkiem znanego i szanowanego artysty, po jego śmierci ich wartość może wzrosnąć, czasem kilkakrotnie. Tylko najpierw trzeba się na tym znać, żeby nie wtopić ;x

Calkiem ciekawy pomysl. Co prawda nie mialem z tym kontaktu, ale wiem, ze np. cena antykow, itp w przeciagu kilku lat potrafi wzrosnac pieciokrotnie. Sam na tym zarabialem (a konkretnie jeszcze odnawianie/kompletowanie). Mam w domu zegary za ktore placiłem po 2-3 stowki, a dzis jestem pewny, ze dostalbym za nie ponad tysiac. Tak samo militarka, ceny np. niemieckiego umundurowania, wyposazenia, itp. ida kosmicznie w gore...
Troche moze odbieglem od tematu, bo na tym raczej wolnosci finansowej nie osiagniemy.

A, jak jestesmy przy takim temacie, to jeszcze np. wykopanie skarbu wchodzi w gre ;) Ciezko ze sprzedaniem by bylo ale sa fanatycy co zaplaca majatek ;)

Doyeałeś do pieca xD niemożliwe a możliwe zarazem.
A co do antyków, to dziś na złomowisku byłem po kątowniki i wpadłem na zajebisty pomysł, dzięki któremu, mogę nakładem 2h zarabiać ładne sumki - jak wypali i się rozruszam, założę topic.

@Xoltro - doładnie, niech tamten post, będzie ostatnim, bo napisałeś głupotę, nie umiesz się wybronić, ale próbujesz i Ci dalej nie wychodzi :D rama jee

Masz racje. Zakladając, że wykopanie skarbu jest zaplanowane, ponieważ działałeś zgodnie z pewnym planem, np.
wybierasz kilka miejsc i badasz je w konkretnym celu, którym jest poszukiwanie skarbu - wtedy możemy to wyodrębnić, jako kolejny sposób, kolejną drogę do osiagnięcia wolności finansowej.

Handel jest świetnym sposobem na pomnożenie kapitału, ale sam w sobie nie daje wolności finansowej. Każda transkacja to "akcja" i wymaga aktywności (wynajdowanie okazji, poszukiwanie klienta, sprzedaż) i nie daje wolności finansowej.
Gdybyś jednak posiadał kilka dzieł sztuki, mógłbys otworzyć muzeum i zarabiać np. na biletach. W tym przypadku, zakładając, że zatrudniasz dorbego sprzedawce, biletera i konserwatora - generujesz przychód pasywny, który może dać Ci wolnośc finansową.

Ostatnio trochę myślałem nad wyjazdem do Norwegii. Aktualnie jestem na studiach, I rok, ale nie bardzo mi idzie no i jak udupię to raczej czeka mnie życie tylko z wykształceniem średnim. W Polsce nie chcę mieszkać, no bo co to za życie po LO. Z tego co zdążyłem wyczytać w necie, w Norwegii przeciętna płaca na zwykłym stanowisku bez wykształcenia(typu magazynier czy kurier) to 20 000-25 000 NOK miesięcznie, a koszt utrzymania się tam to około 10 000 NOK miesięcznie, więc teoretycznie mógłbym co miesiąc odkładać 10k NOK. Co myślicie o takim wyjeździe? Warto jechać w ciemno na jakąś taką posadkę czy lepiej zrobić kurs np. spawacza, popracować w Polsce ze 2 lata i wtedy tam polecieć? Bo tam bardzo potrzebują takich pracowników z doświadczeniem i na spawacza/cieślę/malarza to ogłoszeń jest pełno, oczywiście też lepiej płacą. Ale znowu w takim wypadku dochodzi sprawa zdobycia doświadczenia, a jak wiadomo w Polsce o pracę trudno zaraz po takim kursie. Wiem, że może troszkę odbiegłem od tematu, ale nawiązując do niego to gdybym wyjechał z dziewczyną i żylibyśmy za 15k NOK miesięcznie a zarabiali razem około 50k NOK, to teoretycznie moglibyśmy odkładać miesięcznie jakieś 35k NOK(22k PLN), co daje nam odłożone 250k~ PLN w rok, a za to można kupić mieszkanie w Polsce pod wynajem, zarobilibyśmy powiedzmy w 5 lat 5 takich mieszkań i zawsze mieli jakieś tam zabezpieczenie finansowe. Piszcie co sądzicie o wyjeździe do Norwegii i która opcja wg. was byłaby lepsza(czy wyjazd już do pierwszej lepszej pracy bez doświadczenia, czy jednak posiedzenie w Polsce jeszcze z 3 lata, zrobienie kursów i zdobycie doświadczenia a potem wyjechanie)

Koszty utrzymania z kilku for o pracy za granicą/polakach w norwegii, płace ze stron z ogłoszeniami o prace w norwegii, pomyliłem się w czymś? Nie mam tam nikogo znajomego, to musiałem bazować na necie, jak masz kogoś w Norwegii to powiedz jak tam jest wg. ciebie.

Również zastanawiałem się nad Norwegią. Dzięki pracy w tym kraju wolność finansowa mogłaby przyjśc znacznie szybciej, gdyż miałem już oferty za 40-50tys NOK

Odstrasza mnie jednak kilka rzeczy:
1. Język norweski - wymagany w wiekszosci ofert w mojej branzy (IT)
2. Klimat (długie nocy, dlugie i mroźne zimy)
3. brak znajomych w tym kraju (problemy z relokacją, przepisami, urzędami itp)
4. Norwegia to raczej nie jest kraj gdzie pracuje się w IT.

no jak miales oferty to chyba sie pracuje w TI xD jezyka podobno moze byc angielski bo Norwegowie mowia w wiekszosci po angielsku, poza tym gramatyka prawie identyczna jak w angielskim, wiec kwestia slowek :d ja bym sie na Woim miejscu nie zastanawial tylko lecial, przepisy i urzedy sa do ogarniecia po angielsku, a poza tym zawsze sie jakis polak znajdzie do pomocy. Klimat tez podobno nie jest tragiczny na poludniu

No tak. Tylko fakt złożenia oferta nie oznacza jednoczesnie zatrudnienia. Podejrzewam, że na takie stanowisko może być sporo chętnych. W tej chwili mam dobrze płatna pracę w Dublinie i dlatego do takich ofert podchodzę z dystansem. Ale znająć siebie to pewnie w końcu i tak sie skuszę :)

Orientujesz się może, czy w Norwegii funkcjonuje coś takiego jak interview via Skype?