Temat: To co w życiu najważniejsze nigdy nie zależy od logiki

Jeśli twój wujek Janusz swoją wiedzę opiera na tym co usłyszy na imieninowych imprezach od najebanych ziomków od flaszki to trudno. Ja tam nie słucham nikogo, czy to najebany czy trzeźwy, czy to telenowela w tv czy czasopismo dla "prawdziwego" faceta. Ja mam swoje własne zdanie i jeśli coś widzę na własne oczy to choćby skały srały nie dam sobie wmówić, że czarne jest białe. Choćby i sam Einstein próbował mi wytłumaczyć, że to tylko iluzja optyczna i tak naprawdę to biała kartka tylko Bóg zgasił światło. :P


Masz rację, źle się wyraziłem, ale dokładnie o to mi chodziło. :)



W pełni szczęśliwe życie jest wtedy kiedy nic cię nie martwi i jesteś zadowolony.
Ciągła pogoń to tylko wieczny stres i wieczne niezadowolenie, a więc czysta przeciwność szczęścia.

Nie da się osiągnąć permanentnie takiego stanu. Żadnych stresów to człowiek nie będzie miał dopiero jak umrze.

Poza tym poziom odczuwanej satysfakcji z życia zależy od naprawdę wielu czynników, a ty twierdzisz, że szczęśliwi są ludzie, którzy są biedni, co jest w sumie totalnym idiotyzmem. Pieniądze dodatnio korelują ze szczęściem, ale tylko do momentu, w którym zapewniają one podstawowe potrzeby człowieka, tj. mieszkanie, jedzenie, itp. Jak więc osoba biedna może być szczęśliwa skoro nie może ona zaspokoić swoich podstawowych potrzeb?

Nie zrozum mnie źle, to o czym ja mówię to nie żadne nic nie robienie. Robić można wiele rzeczy, ale robisz to dla relaksu. Jako hobby czy przyjemne spędzanie czasu. To nie jest gonitwa o której mówię. To o czym ja mówię to presja, którą wywiera na tobie społeczeństwo, robisz rzeczy tylko dlatego, bo tak trzeba, bo tak chcą inni, bo nie wypada inaczej, bo co sobie ludzie o mnie pomyślą, bo muszę być lepszy od sąsiada. Ludzie ciągle gonią za pieniądzem, a jak już im się pewnego dnia uda go dogonić to budzą się z ręką w nocniku na stare lata i żądają sobie pytanie czy było warto?


Widzę ty też mnie nie zrozumiałeś. :)

niby tak, ale czy rzeczy podsuwane pod sam nos daja taka sama satysfakcje co zdobycz wydrapana z paszczy lwa?

czy czlowiek, ktory jezdzi najnowszym bentleyem i mieszka w willi z basenem jest bardziej szczesliwy od sebka w golfie III wynajmujacego mieszkanie na mokotowie? bogaty inaczej odczuwa samotnosc, smutek, radosc, chec/niechec do dzialania? myslicie, ze po 3428478392 razie wsiadanie jamesa do maybacha rozni sie czyms lub czyni go bardziej szczesliwym niz sebka odpalajacego swojego golfa?

taka natura czlowieka, ze z dobr materialnych (glownie) czerpie radosc/satysfakcje tylko przez moment, pozniej sie do nich przyzwyczaja i nie robia juz na nim wrazenia. no i wtedy chce wiecej i wiecej, sam juz nie wie po co.

pieniadze, fakt, wiele rzeczy ulatwiaja, ale tez przez skurwiala ludzka natue komplikuja bardzo duzo spraw. niejednokrotnie bylem swiadkiem glupiej zawisci i zazdrosci, "aa bo ten zarobil i sie nie podzielil", "aa bo ktos kupil cos Y a Z juz nie dostal", "Z dostal wiekszy prezent niz X" , "Tyyy, a slyszales ile Y zarabia?". ludzie sa zjebani i bardzo szybko mozna sie o tym przekonac jak zacznie ci sie finansowo powodzic.

Mateusz bedzie chodzil sfrustrowany, ze stac go tylko na wakacje w hiszpanii, a nie na malediwach, ze Krzysiek zarabia 25k i jezdzi nowym mercem, a on 10 letnim, ze stac go na mieszkanie, ale wolalby dom, etc.
Matusz zarabia w miare dobrze, ale jego dobry kolega z pracy zmienia robote, wkreca sie na jakies super stanowisko i nagle dostaje 3x wieksza pensje i myslisz, ze Mati patrzy na niego w ten sam sposob?


kluczem do bycia szczesliwym jest uswiadomienie sobie czym dla nas konkretnie jest szczescie, ale moim zdaniem rzeczy materialne daja nam tylko jego skrawek. myslicie, ze kiedys ludzie bez technologii i tej pogoni za nowosciami byli mniej szczesliwi niz teraz? nie wydaje mi sie

Ale trzeba rozróżniać skromne życie od klepania biedy - oszczędzanie na jedzeniu, lekach, ogrzewaniu w zimę itp. Nikt tu nie mówi, że im masz więcej pieniędzy tym jesteś szczęśliwszy, tylko że zarobki do pewnego pułapu mogą znacząco sprawić, że człowiek będzie szczęśliwszy, bo nie będzie musiał podejmować patologicznych decyzji typu kupić pasztet i masło czy szynkę, ale już bez masła. Ja na przykład aktualnie wypruwam sobie żyły, żeby osiągnąć zarobki około 5000 zł (studia, praca, kursy). Po osiągnięciu tego pułapu oczywiście będę dalej się doszkalać żeby się rozwijać i więcej zarabiać, ale będę to robić bardziej na luzie, nie przekraczając powiedzmy 40 godzin tygodniowo na obowiązki. I to nie po to, aby mieć większy dom czy szybszy samochód, ale żeby na przykład zapewnić swojemu dziecku lepszą przyszłość.

np. kupowanie garnkow za kilka tysiecy zlotych i splacanie ich przez kilka lat majac skromna emeryture

albo podarowanie "wnuczkowi" sporej kwoty pieniedzy, bo mial wypadek i przyslal kolege po pieniadze

rozwiazaniem jest zachowanie odpowiedniego balansu