Temat: Hellgate's Library, 469 i spoilery

Łatwo się domyślić, że Żywiołami kolejno są.
Północ – Dobro/Światłość
Południe – Zło/Mrok, czy Ciemność
Tworzące niższe Dobro, południowy zachód i wschód kolejno – Woda; Ziemia
Tworzące wyższe Zła, północny zachód i wschód kolejno – Wiatr; Ogień
[Tak, by przekątne tworzyły walkę Żywiołów np. Ogień/Woda]
Najpotężniejszy, pośród innych – Miłość.

Tibiasula stoczyła się na ziemię...Z jej ciała wypływała krew zawierająca żywioły ognia, wody, ziemi i powietrza...Święte składniki zostały oderwane od dawnej idealnej harmonii przez okrutną zdradę Zathrotha.

Uman postanowił spróbować szczęścia. Sprzymierzył się z ziemią, którą znaliśmy jako Tibię. Ziemia narodziła mu Crunora Lorda Drzew. Ten bóg był pełen zapału i upartego dążenia do celu. Był właściwie podobny do Fafnara, swojego kuzyna, jednak był od niego o niebo mądrzejszy. Szybko stał się twórcą żywych istot, był zainspirowany ideą kreowania i cudownym darem, jakim jest życie. Zaprojektował swoje twory na obraz siebie samego, umieścił je na ciele matki Tibii, czekał na moment, zanim wszystkie oblicza tychże twarzy pokryją świat jak piękne sukno.



Następnie Fardos zawarł pakt z powietrzem - spłodził kolejnego potomka: Nornura Boga Losu. Nornur zazdrościł kształtów Crunorowi - ten drugi przejął delikatną formę ciała swojej matki, a nawet jego ciało pokrywało więcej substancji niż chmura na gwieździstym niebie tudzież piosenka na wietrze. Zapytał swojego kuzyna, w jaki sposób może stać się taki jak on, ale nieważne jak próbowali, nigdy im się to nie udało. Nornur zawsze był taki sam - eteryczny bożek, cień cienia. Crunor chciał pocieszyć swojego kuzyna - w tym celu zasugerował mu stworzenie jakichś tworów, które należałyby go niego. W ten sposób te twory stałyby się jego poplecznikami. Stało się - wielkie pająki przyszły na świat. Upiorne stworzenia, które posiadały zdolność tkania grubych sieci pajęczyn, a jednoczesnie sprawiały wrażenie cienkich i delikatnych jak małe pajęczynki. Delikatne...podobne do ulotnej formy Nornura.


Na koncu Uman sprzymierzył się z Sulą, która była morzem. Nim piasek w klepsydrze się przesypał, Bastesh Pani Morza została poczęta.

Zaatakował ją, nastała walka. Zwyciężył w niej Suon z racji swojej siły - Fafnar umknęła śmierci, ukryła się w krainie cieni, gdzie żyła jej matka. Ogień. Suon odnalazł tam Fafnar, więc musiała ona ponownie zbiec. Suon kontynuował poszukiwania, robi to do dziś dnia. To właśnie dlatego każdego dnia oba słońca znikają z horyzontu na jakiś czas, przez co ziemia zostaje zasłonięta płachtą ciemności.

4 = Technika =/= Magia; Wiara =/= Niewiara
6 = Żywioły/Elementy
9 = ?