Temat: Wiara, religia, Kościół i sprawy z tym związane

"Maryja prosi w Amsterdamie o nowy dogmat." Ciekawe, jak Maryja moze prosic, hehe.

Dobra, do rzeczy. Po co te przymiotniki okreslajace Maryje obrac w dogmat? W ogole, dla mnie dziwnym faktem jest to, ze to ludzie tworza dogmaty, kieruja tym wszystkim wedlug wlasnego 'widzimisie' Rozumiem, mogli to okreslac na synodach i tak tez robili, bo wtedy byli 'blizej Boga', mniejsza roznica czasowa itd. A teraz? Teraz ludzie nie wiedza praktycznie nic o Bogu, a i tak maja czelnosc cos ustalac.. Kazdy wierzacy dobrze wie, jaka jest Matka Boska i nie ma potrzeby tego w ten sposob dokumentowac. W ogole ten kult maryjny w katolicyzmie jest zbyt wyolbrzymiony.

Dlaczego za fakt uznajesz badania prowadzonego przez katolickiego profesora związanego blisko z KRK pomijając inne bardziej obiektywne i niezależne źródła? Czyżby dlatego, że akurat te są dla poparcia Twojej tezy na chwilę obecną wygodniejsze? Zresztą każde nawet najbardziej miarodajne badania są i będą obarczone jakimś tam ryzykiem błędu - w przypadku tak znikomych promili procentowych jakie tu występują te ryzyko może być czynnikiem istotnym całkowicie zmieniającym postać rzeczy...

#szalony
Nie ma się co kłócić, może i faktycznie tak jest, co nie zmienia stanu rzeczy - uznaję pedofilię w protestantyzmie za ewenement i rzadkie przypadki. Na prawdę nie ma po co "rozdmuchiwać" sprawy, bo to do niczego nie prowadzi.


W dużo rzeczy można uwierzyć, ale te absurdy maryjne, co to sobie wydumali jacyś mąciciele, to już przesada...

Dokladnie, jak już pisałem: nie uznaję teologii za prawdziwą naukę i jest to ewenement wśród kierunków studiowania. Paradoksalnie - zastanawiam się nad tym kierunkiem, a "już za rok matura"... ;d .

Kiedyś, to były czasy... Teraz jedyna nadzieja, że Pan przyjdzie czym prędzej, bo burdel się na tym świecie robi coraz bardziej nie do wytrzymania... :dd .


Dobra, wyniki mówią, co mówią i nie ma co ściemniać...

Jeszcze powinien być prawdziwy... A uwzględniając, że wynik pochodzi od katolika, jak już pisał #szalony...

Rozumiem, w sumie to masz rację; zwykła rozmowa to co innego.

Amen.

Tak na marginesie:

Pzdr ^^

Nie wiem czy jest blisko związany z KRK - angielska Wikipedia nic o tym nie wspomina. Tak czy inaczej, każdy ma jakieś poglądy. Dlaczego badania przeprowadzone przez katolika miałyby być mniej wiarygodne od ateisty, żyda czy protestanta? Każdy człowiek ma jakiś stosunek do przedmiotu, który bada. Co prawda czasem są ludzie, których np. pedofilia w Kościele w ogóle nie interesuje, ale w takim wypadku nie robiliby na ten temat badań. No chyba, że zleci im je ktoś i zapłaci za to, a osoba zlecająca też ma jakieś poglądy. Jako "nieobiektywne" można odrzucić dane sporządzone przez jakieś ekstremy, ale nie popadajmy w paranoję.

Eh... Jak mi nie wierzysz, to poproś może aliena, żeby Ci wytłumaczył, on studiuje jakiś ścisły kierunek więc może lepiej mu pójdzie.
:P

Są ludzie którzy cenią naukę ponad wiarą, praktycznie każdy naukowiec jest odcięty od religii. Można wyciągnąć zawsze średnią z badań naukowych sporządzonych przez różne religie, ale to przeważnie się zeruje.

Co do pedofilii wszyscy są ludźmi, wszyscy popełniają błędy i są tak samo skazani na pożądanie. Sprawy księży są nagłośnione z powodu zawodu jaki wykonują, ludzie uważają że powinni być święci, ilu jest przestępców obok nas, a mówi się tylko o tych wysoko postawionych.

@topic
Miałam bardzo nie miłe doświadczenia w dzieciństwie z chrześcijańskimi "szerzycielami wiary". Długo by opisywać, w każdym bądź razie tak to się potoczyło, że zostałam buddystką i zdeklarowanych "katoli" (nie chcę nikogo urazić, jeśli tak się stanie to przepraszam) uważałam za albo zakłamanych ("Albo się wierzy albo nie, są dogmaty wiary i są bo tak" i nie potrafią nawet wyjaśnić czemu) ewentualnie niekonsekwentnych ("wierzę, ale nie praktykuje" - czyli jak Bóg jest, ale do kościoła mi się nie chce/księża są innej wiary niż ja/modlenie się jest zbyt absorbujące czasowo i zbędne?) i już w ogóle nie mówiąc o księżach, którzy albo mają dupy na boku, albo są nimi z braku lepszego pomysłu na życie.
Dzisiaj po jakiś 10 latach bezowocnych poszukiwań przypadkiem (przyszedł sobie zrobić u mnie tatuaż) znalazłam niesamowitego katolika z powołania i wiary. Generalnie niesamowity facet, który wierzył z głębi serca, radośnie chodził do kościoła (organista po teologi :)) i nie czuł potrzeby narzucania innym wiary, acz chętnie zaspokajał ciekawość innych i pomagał im w różnych wątpliwościach. Niby nic - jeden człowiek, ale jak do tej pory nie miałam nic przeciwko tej wierze, acz przeciwko niektórym wyznawcom owszem to dziś odzyskałam wiarę w "pospolitych polskich chrześcijan" :).

W związku z tym chciałam się zapytać czy wy może też kiedyś spotkaliście kogoś kto zmienił wasze poglądy na jakąś daną religię i jak tak to w jaki sposób i czemu, bo bardzo mnie to osobiście ciekawi :).

Oczywiście, to jest argument, ale myślę, że każdy mógłby tak powiedzieć - to raz. Nie ma tak na prawdę obiektywności na tym świecie... :d .

Dwa - ja nie zajmuję się tymi tematami, tak jak wielu protestantów i myślę, że tak powinno być. Bóg i tak na to wejrzy i osądzi. To, że odpisuję, to taka naturalna reakcja - skoro katolicy mogą się bronić przeciwko takim zarzutom, to protestanci czemu również nie?

Trzy - zjawisko rozkłada się na wiele denominacji, bo zarówno w katolicyzmie, jak i w protestantyzmie są różne nurty i wszędzie może się zdarzyć.

Co do dyskusji "procentowej" - już się chyba dogadaliśmy, bo źle zrozumiałeś ; ) .

Aha, ponawiam pytanie o Twoje zdanie:




Masz rację. Tylko skoro decydujemy się na zostanie dusz-pasterzem, to chyba do czegoś to zobowiązuje...?

Przecież KK ma znane stanowisko w takich sprawach, więc nic dziwnego, że mówi się o tym, skoro jego "pracownicy" dopuszczają się takich, a nie innych rzeczy...

No i nie porównujmy pedofili do przestępców, bo nawet najgorszy psychopata może być w więzieniu traktowany lepiej od pedofila...



Nie zgodzę się. To od nas zależy, czy zostaniemy duchownymi, czy nie. O powołaniu można mówić dopiero, jak już się pełni służbę. Nie ma co zwalać sprawy na "powołanie" - chyba że słowo jest użyte jako zamiennik "zdatność do wykonywania zawodu" ;d .

Ksiądz wykonuje zawód - robi coś, za co jest utrzymywany! Nie widzę w tym nic złego, chyba że dochodzi do skrajności. To, że jego praca jest inna, niż np. takiego robotnika na budowie, to nie powód do tego, żeby księży w jakiś sposób ukazywać jako inna klasę społeczną (choć czasem i tak jest :d).

Właśnie! To jest najgorsze, że nie traktuje się księży jak ludzi, tylko z takim jakimś wyobcowaniem...

Hehe... Gdzieś słyszałem, że łaciński przodek słowa "celibat" oznaczał "wybór". To jest właśnie ten absurd.

#Penthagram wspomniał niedawno w temacie o "trzebieńcach/niezdatnych do małżeństwa" - jeśli ktoś chce żyć w bezżeństwie, to jego wybór i zostanie mu to wynagrodzone.

Nie ma to sugerować, że księża nie mogą się żenić! Nie chodzi tu o wybór: "jeśli wybierasz życie w stanie duchownym, nie możesz mieć żony", ale "możesz poświęcić się Bogu, żyjąc w stanie wolnym - wybór należy do Ciebie...".

Swoją drogą, księża potrzebują kogoś, kto będzie ich wspierać w życiu.

"Przed samotnością trzeba się pokłonić,
bo ponad nią są tylko herosi...".

Nie wszyscy mogą być herosami...


Wiesz, zależy jak to rozumieć, bo Lefebryści też się odcinają od Watykanu, ale żeby pełnili wierną i szczerą służbę Bogu, to w życiu bym nie powiedział :P .

To jest właśnie problem Watykanu - oni oczekują, że każdy katolik bez sprzeciwu się podporządkuje wszystkim bullom, ukazom, nakazom i zakazom. A jak jest - widać... Co podoba się jednym, nie podoba się drugim i na odwrót.


O ile byli oni "chrześcijańscy" w prawdziwym tego słowa znaczeniu... ;d .

Są ludzie i ludzie. Nie można generalizować, wśród katolików jest wiele wspaniałych ludzi.

Jak widzisz - jedni tylko "kultywują", inni na prawdę kochają Boga. Nie tylko u katolików tak jest.

Moje podejście na religię jest następujące - nie może nam ona przysłonić Najważniejszego. Nie mam jako-tako unormowanych poglądów, bo dużo zależy od wiedzy, która nie zawsze jest prawdziwa.

Najlepiej za główny cel postawić sobie miłość bliźniego (i Pana, w moim przypadku), a reszta jakoś pójdzie ;p .


BTW - wiedziałaś, "w co wchodzisz", przyjmując Buddyzm? Chodzi mi o to, czy na prawdę dobrze znasz tą religię nie tylko od strony teologicznej, ale także na bieżąco - jakie są poczynania jej wyznawców itp. Dużo ludzi opiera się na stereotypach, że wyznawcy Buddyzmu są głosicielami pokoju. Też tak uważałem, aczkolwiek niedawno dowiedziałem się, że wielu takich nie jest, chociaż oficjalnie twierdzą, że wyznają tę "religię pokoju"...

Może Budda głosił, że nie należy krzywdzić innych itp., ale ludzie pozostaną ludźmi... Podobnie jest w przypadku Chrześcijaństwa...

Akurat mi się przypomniało, co czytałem parę tygodni temu o prześladowaniach Chrześcijan na Dalekim Wschodzie...

Nie chcę tu oczywiście dyskredytować, czy wte. - sądzę, że światopogląd tej religii, czy filozofii jest bardzo pozytywny i myślę, że gdzieniegdzie Chrześcijaństwo zgadza się z Buddyzmem...

Jak opiszesz zmianę w swoim życiu, po zostaniu Buddystką? Czy teraz byłabyś w stanie powiedzieć, że odeszłaś od Chrześcijaństwa tylko ze względu na część ludzi?

Nie wiem, jak to może "zabrzmieć", dlatego sorry, bez obrazy, bo tego nie chciałem :P .


W Polsce przecież też są społeczności Buddystów...


Nareszcie jakiś nowy, ciekawy wątek : ) .


Pzdr ^^

W ksiazce, ktora czytalem spotkalem sie z taka opinia: buddysta moze byc chrzescijaninem, natomiast chrzescijanin - buddystą raczej nie. Generalnie wsrod religii, ktore jako-taki poznalem, buddyzm wydaje mi sie taka najbardziej otwarta na inne, najmniej arogancka. Jako jedyna nie dyskredytuje innych bogów czy wierzeń.
Nie wiadomo mi o zadnej w mojej okolicy. Jak by nie bylo, narazie traktuje Buddyzm bardziej jako ciekawostke, niz cos powazniejszego.

@alien
Nie wiem od czego zacząć ;p. Po pierwsze to nie jestem jakoś zażartą buddystką, ortodoksyjność mnie nie bawi. Zgadzam się z prawie każdym podstawowym założeniem buddyzmu i faktycznie wiele z tych założeń ma pokrycie w tym co jest napisane w biblii. Bardzo ważne jest to, że buddyzm jest religią NIETEISTYCZNĄ co znaczy, że istnienie Boga/bogów czy też ich brak nie ma większego wpływu na religię. Generalnie taki "podstawowy" buddyzm jest raczej zbiorem pewnych zasad etycznych, którymi ludzie mogą kierować się w życiu. Tak jak Alien już napisał buddysta może wyznawać jakby dodatkowo dowolną religie (choć raczej nie obejmuje to tych religii, które gwałcą założenia buddyzmu ;p).

Bycie buddystką pomogło mi się poukładać. Nie jestem typem osoby, który odczuwa potrzebę wyznawania jakiejś religii, więc zanim odkryłam buddyzm deklarowałam się jako agnostyczka (nikt mi nie udowodnił, że Boga nie ma, ani że jest wiec ani nie wierzę, ani nie nie wierzę ;p), bo jednak mityczne obszary zawsze mnie interesowały. I tak pewnego dnia zupełnie przypadkiem na lekcji etyki (przestałam chodzić na religię, bo tam co rok to samo i modlić się bez wiary nie chcę i krzywo się na mnie patrzą ;p) pani, która je prowadzi poruszyła temat innych religii. Powiedziała, że ma przyjaciół buddystów i trochę nam o nich opowiedziała. W gruncie rzeczy to tak to się zaczęło, bo potem raczej wciągałam się sama. Nie znam żadnego buddysty, nie uczęszczam do żadnej wspólnoty ani nic takiego. Jestem buddystką sama dla siebie. Także Alien nie przejmuj się brakiem współwyznawców. Jeśli czegoś nie zrozumiesz do końca (nie żebym uważała Cie za głupiego, ale czytając o buddyzmie można natrafić na wiele dziwnych sformułowań i dobrze mieć kogoś do pomocy w interpretacji) czy po prostu chcesz się wymienić wrażeniami to zapraszam do siebie ;p. A na początek polecam nawet trochę poczytać na wikipedi, bo z tego co patrzyłam gdzieś tak w grudniu chyba to wszystko jest tam przedstawione dość ogólnie i przystępnie i pomaga ogarnąć większość niuansów z dalszych poszukiwań :).

Także nie przejmuj się innymi. Bądź buddystą sam dla siebie. Nawet jeśli miałbyś być jedynym buddystą w promieniu 100 kilometrów :). No oczywiście jeśli tylko chcesz ;p.

@kuba
Właśnie przez ostatnie +- rok miałam okazję poznać kilku niesamowitych katolików i zrobiło mi się głupio za moje wcześniejsze generalizowanie (jego apogeum - generalizowania na niekorzyść - miałam chyba w gimnazjum także już dawno i nieprawda ;p). Oczywiście, że są przeróżni ludzie i tak samo jak można spotkać cudownych ludzi każdej wiary tak samo jest z idiotami i nic na to się nie poradzi. Taki jest świat i tyle. Nie ujęłam tego w poprzednim poście dlatego teraz napiszę nie przeszłam na buddyzm dlatego, że nie podobała mi się społeczność chrześcijańska. Nie zgadzam się z niektórymi dogmatami. Nie ma tu co roztrząsać, bo jak mawiała moja katechetka, albo się w to wierzy albo nie :). Żadnego wpływu na moją decyzje nie mieli wyznawcy czy to katolicy czy buddyści. Nie obchodzili mnie katolicy (w kwestii decyzji o moich wierzeniach) tak samo nie obchodzą mnie buddyści.

Mam nadzieję, że odpowiedziałam na wszystko ;p, choć prawdopodobnie bardzo chaotycznie ;p.

Ludzie się z czasem "wykruszają", im dalej w życie tym bardziej zmieniamy.Powołanie może nam się na początku wydawać naszym życiowym celem, ale po latach wiemy że zostanie księdzem było błędem, tylko jak się tyle lat żyło to nie widzimy się już w innej roli.

Tak, pedofile są traktowani gorzej niż śmiecie, a większość ludzi nazywanych pedofilami nimi nie jest, u niektórych jest to tylko epizod, a inni dają się uwieść tanim 14 latkom.