Temat: Wiersze

Niektóre naprawde ciekawe :D

Kiedy nadejdzie czas pożegnania
po policzku popłynie mi łza.
Bo Wy przyjaciele daliście przez ten czas
tyle szczęścia za które dziękuję.
Prosze nie płaczcie,
będę z góry opiekować się
Wami.
Zostaniecie dla mnie
wyjątkowymi osobami.

/\Kimex
widzialem juz gdzies ten text i to w temacie zalozonym dzisiaj oO
dziwne?

Pochlone kazdy kawalek Ciebie
Zaglusze bicia Twego serca
Rozstapie dla tej chwili ziemie
By zabrac z Ciebie jak najwiecej
zaślepie kazdy promien swiatla
Zagarnę kazdy dech powietrza
By zabic w Tobie nadzieje jutra
By wciaz zwatpienie w Tobie spietrzac
Zasmakuj bólu!
zasmakuj zalu!
Zakosztuj trudu!
Zakosztuj jadu!
I tak bez konca
Bez wybaczenia
Nigdy wiecej slonca
Nigdy wiecej cienia
Nigdy wiecej wiatru
Nigdy wiecej deszczu
Nigdy wiecej swiatła
Nigdy ukojenia
Nie bol i nie cierpienie
Nie strach, nie poskromienie
Nie ciemnosc, nie brak wybaczenia
Nie to jest najtrudniejsze
Nie to - nie do zniesienia
Jest uczucie straszniejsze
Od wiecznego potepienia
Przechodzi pojecie najsmielsze
Swiadomosc zapomnienia...

Spojrz w me oczy głeboko
Zasmakuj uczucia zwatpienia
Poczuj mą obecnosc obok
Uslysz dzwiek niezaistnienia
Poczuj smak wiecznej nicosci
Zobacz blady kolor czerni
Nie zaznasz ni kszty litosci
Nic tego nie zmieni...

* * *

Gwiazdy blakną
Przyćmione sztucznym światłem
Rozjaśniającym nasze drogi
Setkami kłamstw.

Prawda i fikcja zlewają się w jedno
Nie można już odróżnić
Co jest czym

A może to sen?
Może to obraz namalowany
Przez jakiegoś chorego poetę
Czyjąś krwią na poszarzałym płótnie?


Czas biegnie dalej
Wszystko zlewa się w jedno
Czy to już…?
Czy tak ma wyglądać nasz KONIEC!?


Mam jeszcze kilka ale muszę ich poszukać, bo pisałem je w zeszytach. Bardzo dobry pomysł z tym tematem!

Pozdrawiam
Godril

Znalazłem kilka następnych:

1) Na początek dwa Hajku

Chmury

Białe obłoki
Żywy teatr natury
Na czarnym niebie


Chrabąszcze

Głosy chrabąszczy
Teatr wśród nocnej ciszy
Wśród lasów i pól


2) A teraz reszta wierszy. Polonistka po ich przeczytaniu miała wyraz twarzy mówiący mniej więcej tyle: "W jakim ty świecie żyjesz?!"


Prawda

Żyjemy w szarych blokowiskach
Poprzecinanych rzekami asfaltu
Zatruci spalinami
Patrzymy ślepymi oczami
Na własną zagładę

Prawda i przysięgi
Znikają w obliczu pieniędzy
A dobro społeczne ogółu
Zostało Sprzedane za dobre interesy

Żyjemy w brudnych metropoliach
Zakłamani przez telewizję
Zbyt zabiegani, by dojrzeć
Własną zagładę

Korupcja to codzienność
Ktoś umiera by komuś żyło się lepiej
Czy przerwiemy kiedyś krąg?
Czy odważymy się powiedzieć NIE?


Wojna

Fanatyczni przywódcy pchają cię na front
Omamiają, hipnotyzują
Byś walczył w imię wyższych celów
ICH wyższych celów

Pamiętaj
Jesteś bezwolnym golemem
Gdzieś, w politycznej grze

Wojna Ogarnia cały świat
Śmierć i zniszczenie by IM było lepiej
Oto prawdziwe hasło

Wojna ogarnia cały świat
Czy słyszysz już bomby spadające na twój dom?
Czy widzisz już eksplozje?

Czy słyszysz już bomby spadające na...
Dokąd się udasz, gdy i tu spadną?
Czy słyszysz już bomby spadające na CIEBIE?
Dokąd odejdziesz, gdy i tu spadną?



Władza

Mamią nas plakatami
Hipnotyzują hasłami
Wybrani by rządzić milionami
Jedno słowo, a cały naród zginie
Jedno słowo, a padnie im do stóp

Sumienie i rozwaga
Gasną w obliczu potęgi pieniądza
Po którejkolwiek stronie staniesz
I tak przyznasz im rację

Ale my przełammy krąg
Nie dajmy się omamić
Demos Kratios
Władza w rękach ludu
Ślepo idącego za przywódcą

Krąg się zamyka.



3) Na koniec coś bardziej optymistycznego

Ptaki

Patrzą na nas z góry
Obojętni na nasze sprawy
Szybują w błękit surowy
To wznoszą się ponad chmury
Wysoko ponad górami
Bezimienni władcy przestworzy

Ptaki.


To jeszcze nie są wszystkie wiersze, ale już ich zdecydowana większość.

Pozdrawiam
Godril