Temat: [Wiersze] Kilka słów o Bogu, życiu i utopijnym świecie.

Nie chce mi się cytować więc będę luźno odpowiadał na idee zawarte w twoim poście:

- Historia z drzewem i jabłkiem...Primo - Bóg jest wszechwiedzący, więc doskonale wiedział, że oni zjedzą to jabłko, już tworząc człowieka, ergo uczynił człowieka takim, żeby zjadł to jabłko, ergo Bóg zaplanował świat rządzony przez ludzi, w którym dochodzi do okrucieństw i niesprawiedliwości, ergo wszystko co złe jest wyłączną winą Boga.
Secundo: życie w Raju jest życiem niegodnym człowieka, tylko co najwyżej psa albo krowy, duma żadnego mężczyzny nie pozwoliłaby na to, żeby jakiś Bóg miał mu wszystko podawać na złotej tacy. Więc albo Bóg stworzył człowieka jako zwierzątko domowe z zamiarem trzymania go w Edenie albo stworzył go z zamiarem opuszczenia Edenu i życia na własną rękę - ale skoro tak, to dlaczego zwalać winę za to na człowieka? Przecież to Bóg to zaplanował i stworzył zasady gry, które doprowadziły do takiego obrotu spraw.
Tertio: Nawet jeżeli spora część zła jest wynikiem działalności samego człowieka (co można uzasadnić daną mu przez Boga wolną wolą), to np. na wrodzone choroby typu zespół Downa człowiek nie ma najmniejszego wpływu. Jest to złośliwość ewentualnego Boga. Można oczywiście powiedzieć, że "Bóg celowo zsyła dzieci z Downem, żebyśmy doceniali to co mamy, kochali się, sratatata...", ale... Jeżeli Bóg celowo skazuje niewinnego człowieka na życie z ciężką chorobą, tylko po to, żeby ktoś inny się nawrócił, to jest to kwintesencją niesprawiedliwości.

Co do części kolejnej twego posta: Najpierw piszesz, że Bóg dał ludziom wolną wolę, a chwilę później, że zabija małe dzieci, bo jak dorosną zaczęłyby uprawiać ezoteryzm i poszłyby do piekła. To gdzie tu ta ich wolna wola? Jak robię grę MMORPG to ustalam sprawiedliwe zasady. Nie może być tak, że Administrator jednego użytkownika udupia, a drugiemu daje fory. Albo wszyscy mają wolną wolę i żyją tak jak to uważają za słuszne, albo nikt. Jednak część ludzi nie ma okazji przeżyć swojego życia...

Co do bajeczki z wyjeżdżającym ojcem: rozumiem, że Bóg chciał mu "odradzić wyjazd", żeby ratować rodzinę. Tylko szkoda, że Bóg zajmuje się tym czy jakiś białas będzie miał udane życie osobiste, czy nie, zamiast zając się czarnuszkiem, który zdycha z głodu i sra krwią z powodu malarii, itd. Szkoda, że Bóg zajmuje się modlitwą staruszki, która prosi o uzdrowienie męża, a jakoś nie zajął się sześcioma milionami Żydów zamordowanych w komorach gazowych.


P.S. Do Mastera i opiekunów działu: Ta krótka dyskusja jest w ramach wymiany wrażeń po przeczytaniu wiersza, także póki co nie widzę potrzeby przenoszenia się do innego tematu. Mam nadzieję, że podzielacie moje zdanie.

Historia z drzewem i jabłkiem...Primo - Bóg jest wszechwiedzący, więc doskonale wiedział, że oni zjedzą to jabłko, już tworząc człowieka, ergo uczynił człowieka takim, żeby zjadł to jabłko, ergo Bóg zaplanował świat rządzony przez ludzi, w którym dochodzi do okrucieństw i niesprawiedliwości, ergo wszystko co złe jest wyłączną winą Boga.

Okej, co do wszechwiedzy Boga się z Tobą zgodzę i na ten temat dyskutować nie będę, ale to tak jakby tylko potwierdza to, że szaleństwo mu można jako Jego cechę przypisać. Co do całej reszty się nie zgadzam, ale nie mam zamiaru w żaden sposób Cię do tego próbować przekonać, nie po to to wszystko pisałam.

Secundo: życie w Raju jest życiem niegodnym człowieka, tylko co najwyżej psa albo krowy, duma żadnego mężczyzny nie pozwoliłaby na to, żeby jakiś Bóg miał mu wszystko podawać na złotej tacy. Więc albo Bóg stworzył człowieka jako zwierzątko domowe z zamiarem trzymania go w Edenie albo stworzył go z zamiarem opuszczenia Edenu i życia na własną rękę - ale skoro tak, to dlaczego zwalać winę za to na człowieka? Przecież to Bóg to zaplanował i stworzył zasady gry, które doprowadziły do takiego obrotu spraw.

Rany i znów nie umiem się wysłowić... Stworzył go z miłości, jak wszystko inne. Wiedział, co się stanie, wiedział, że człowiek opuści raj, ale pomimo tego chciał dla niego jak najlepiej, a jak dla mnie, to jak najlepiej byłoby mu właśnie w raju. Nie było tych chorób i w ogóle całej tej reszty, na którą teraz się skarżymy. Ale sami wybraliśmy inaczej...

Tertio: Nawet jeżeli spora część zła jest wynikiem działalności samego człowieka (co można uzasadnić daną mu przez Boga wolną wolą), to np. na wrodzone choroby typu zespół Downa człowiek nie ma najmniejszego wpływu. Jest to złośliwość ewentualnego Boga. Można oczywiście powiedzieć, że "Bóg celowo zsyła dzieci z Downem, żebyśmy doceniali to co mamy, kochali się, sratatata...", ale... Jeżeli Bóg celowo skazuje niewinnego człowieka na życie z ciężką chorobą, tylko po to, żeby ktoś inny się nawrócił, to jest to kwintesencją niesprawiedliwości.

To chyba zależy od tego, z której strony na to spojrzysz i z której chcesz na to patrzeć. Z dopatrywaniem się we wszystkim winy Boga

Co do części kolejnej twego posta: Najpierw piszesz, że Bóg dał ludziom wolną wolę, a chwilę później, że zabija małe dzieci, bo jak dorosną zaczęłyby uprawiać ezoteryzm i poszłyby do piekła. To gdzie tu ta ich wolna wola? Jak robię grę MMORPG to ustalam sprawiedliwe zasady. Nie może być tak, że Administrator jednego użytkownika udupia, a drugiemu daje fory. Albo wszyscy mają wolną wolę i żyją tak jak to uważają za słuszne, albo nikt. Jednak część ludzi nie ma okazji przeżyć swojego życia...

Oczywiście, jak najbardziej się z Tobą zgadzam, mój błąd, czasami sama się plączę w tym co piszę, bo to wszystko naprawdę trudno ogarnąć tym moim małym rozumkiem. Trochę źle to ujęłam. Bardzo źle to ujęłam. Moja wina.

Co do bajeczki z wyjeżdżającym ojcem: rozumiem, że Bóg chciał mu "odradzić wyjazd", żeby ratować rodzinę. Tylko szkoda, że Bóg zajmuje się tym czy jakiś białas będzie miał udane życie osobiste, czy nie, zamiast zając się czarnuszkiem, który zdycha z głodu i sra krwią z powodu malarii, itd. Szkoda, że Bóg zajmuje się modlitwą staruszki, która prosi o uzdrowienie męża, a jakoś nie zajął się sześcioma milionami Żydów zamordowanych w komorach gazowych.

Sam pisałeś, że Bóg jest wszechwiedzący. Oprócz tego dla Niego nie ma czasu. Jest wszędzie i zawsze. Opiekuje się wtedy także tym czarnuszkiem. Tylko my nie możemy tego wszystkiego dostrzec. Jesteśmy zbyt ograniczeni...
A to to Bóg ich zamordował?


Ach, wybacz, ale niepotrzebnie wplątałam się w taką dyskusję. Zawsze jestm pewna tego, w co wierzę, a nigdy nie umiem tego wytłumaczyć osobą trzecim. Rany, jak ja w sobie tego nie lubię. -.-

To chyba zależy od tego, z której strony się temu przyjrzy. ;)

@Minsafo

Te cztery wersy pokazują naturę człowieka i przez swoje przesłanie pokazują Boga jako zwykłego człowieka (dość paradoksalnie to brzmi). A co do przesłania - interpretuj jak chcesz, przecież po to są metafory aby uczynić wiersz bardziej uniwersalnym.

Oczywiście - oby więcej takich dyskusji.

Ło jejku. Przeglądałem ostatnio subskrybowane tematy czy nie ma newsów. Wchodzę do swojego tematu a tu takie wielkie wywody. Aż nie mogłem uwierzyć oczom i musiałem chyba ze trzy razy sprawdzić czy to mój temat. Bardzo, ale to bardzo dziękuję za tak wyczerpujące interpretacje. Strasznie mnie cieszy fakt że mój ostatni, dość kontrowersyjny wiersz, wywołał taką falę rozważać o Bogu. To dla mnie bardzo wielkie wyróżnienie że taka dyskusja dzieje się w moim temacie.


Nie gniewam się wręcz zachęcam do takich rozważań nad każdym wierszem.

Wiersz o Bogu w ogóle mi się nie spodobał, ani od strony treści ani formy. Taka wizja Boga, rozmowy z nim i w ogóle pisania o nim jest jakaś dziwna
Wiersz "Co?!" dość ciekawie zaprojektowany ale nie zrozumiałem o co w nim chodzi(moze dlatego ze jest 2 w nocy), jakiś morał?

sry Master widziałem już twoje lepsze wiersze niz 2 ostatnie :P

Przykro ale cóż, nie wszystko musi się ci podobać. Szanuje opinię. Dziękuję za komentarz.

Okej, bierzmy pod lupę "Ku ojcu".

1. Strofa wydaje się strasznie ckliwa, kojarzy mi się z romantycznym (epoka literacka) przesłaniem inspirowanym biblią - "Płaczą nawet anioły", "Mentalna śmierć".
Co do "Adam umiera - ojciec mój" Tutaj miałem problemy z interpretacją. Samemu mi się kojarzy ze smiercią własnego człowieczeństwa.
Adam jako mentalny duch, praojciec wszystkich ludzi, mój odbiór łączy to właśnie z człowieczeństwem. Skoro płaczą anioły, a człowiek umiera mentalnie - nie fizycznie.

2. Strofa to nic innego jak refleksja autora nad duchowym upadkiem "człowieczeństwa" połączona z iście Schopenhauerowskim pesymizmem.
Romantyczny koniec czegoś.

3. Strofa jak dla mnie konkluzja drugiej, podsumowanie w iście Schopenhauerowskim pesymiźmie oblany nutą romantymu.


Rozpoczęcie pytaniem na plus - zmusza czytelnika do refleksji, prosty zwrot do niego. Duży plus.
"Dzień w którym płaczą nawet Anioły" - niestety strasznie banalne. Mimo moim zdaniem świetnej metafory "Adam umiera -
ojciec mój." Niestety nawet całkiem błysktoliwa metafora nie zamaskuje banału płaczących aniołów mimo, że tworzą one sens.
Niech wyją, lamentują, cokolwiek.
"Dzień w którym lamentują Anioły" imo brzmi lepiej.

Sama rytmika jest jest płynna, wymusza powolny, melancholijny ton.

Prawdopodnie słowo "dżdżysty" miało obudzić czytelnika, taki krzyk autora, bo nijak pasuje do rytmiki. Z początku chciałem to skrytykować, ale po powtórnym przeczytaniu stwierdziłem, że
jest to całkiem sensowny zabieg.

Ogólnie wiersz kojarzy mi się z sonetem bez formy (opis w I strofie i refleksja w II i III)



A co do samego Boga i Szatana w wymiarze biblijnym.
Zawsze uważałem Diabła z postać romantyczną. Anioł niosiący światło, targany zazdrościa o miłość swego stworzyciela, który porzucił go na rzecz stworzenia gorszego. Właśnie z powodu tej zazdrosnej miłości i dumy podejmujący walkę, którą wie, że przegra. Ma tą świadomość, a mimo to walczy jak może cały czas świadom przegranej i samotności.

Uhuhu, dziękuję za komentarz. Zapraszam do odwiedzania tematu.

Zawsze powtarzam że interpretacje są dowolne - twoja mnie bardzo zaciekawiła i myślę że rozszyfrowałeś mnie, chwała ci za to.