[Wiersze] Kilka słów o Bogu, życiu i utopijnym świecie.

"A co jeśli?" - czasem się zastanawiam nad taką sytuacją i dokładnie tak samo wygląda ona w mojej głowie. :)
Wiersz "Kilka rad" nie przypadł mi do gustu. Właściwie nie wnosi żadnej nowej, sensownej rady życiowej, której bym nie znała. Zabiegi stylistyczne jakoś się tu nie zgrywają, niektóre słownictwo nie pasuje. Mimo, że zawsze dobrze czyta mi się Twoje wiersze, ze względu na Twój styl pisania, to ten nie przypadł mi do gustu. Proponuję trochę nad nim popracować, przerobić go jakoś, czy coś, bo można rzec, że na ten moment jest banalny.

Akurat mam sentyment do tego wiersza - jeden z moich pierwszych, gdy jeszcze za małolata myślałem jak to tam będzie.
Dzięki wielkie za komentarz.

Hej człowieku

Hej człowieku,
co trzymasz w ręku, wszystkie
ziemie urodzajne.

Hej człowieku,
co kończysz kolejny już,
siódmy kierunek.

Hej człowieku,
zdobywco krainy nieznanej,
królu rzek, jezior, zwierząt.

Hej człowieku,
który w biedocie,
pozostawiasz współbraci.

Hej człowieku,
mistrzu w zachowaniu,
wulgarnym.

Hej człowieku,
co kruszysz serca,
dla własnej uciechy.

Hej człowieku,
ogarnij się.

Zastanów się.

Mam nienawidzić go, bo wierzy w Islam?
Bo Mahomet jego ojcem?

Pomyśl, oczytany ośle, dzieciaku renesansu
czy inna wiara to powód,
by szukać pomiędzy nim a mną - kontrastu?
Proszę, daj mi realny dowód
że Bóg jeszcze istnieje,
a Mahomet nie jest w niebie.

Oczytane osły, jak ja was nienawidzę.
Gdybym mógł...
Boże... nie, nie skrzywdzę.
Dżihad wśród nas, a wokół głód
zastanów się bracie, gdzie stanie się cud
zanim ogarnie cię chłód.

Hej czlowieku zarabiste ale ten kierunek dla mnie nie pasi jesli chodzi o slowa, tzn malo poetycko w porownaniu do reszty wiersza

Cytuj:

---

ProEda napisał

Hej czlowieku zarabiste ale ten kierunek dla mnie nie pasi jesli chodzi o slowa, tzn malo poetycko w porownaniu do reszty wiersza

---

Tak wyszło, nie bij ; <

Chodź.

Chodź ze mną,
pokażę ci świat
nie z książek.
Bez kolorowych obrazków,
marnych tłumaczeń
nie znasz go.

Chodź ze mną,
tutaj nie ma ludzi
nie ma
nas.

Wojna

Po co ta wojna,
w imię sakramentów?
Widział ktoś wojnę ateistów?
Każda poświęcona Bogu,
błogosławiona przez popa, księdza, rabina.
Dżihad wciąż trwa,
ale tego nie widzimy.
Bo przecież wojna w imię Boga,
z góry jest wygrana
bo świeżym podmuchem wiatru
rozgromi on wojska -
nie wiedziałeś?

Brak słów.

Przecież było tak dobrze,
świat był nasz.
Przykryci kocem nocy
spełniamy nasze sny.
Dziwne uczucie,
czy to te motyle?
Ten skryty pocałunek,
taki niewinny.
Stoimy złączeni,
świat zatrzymał się.
Trwa to całą wieczność.

Żaden filozof tego nie określi,
a Arystoteles,
twierdzący że kobiety to podludzie,
był głupcem.

W wierszu chodz chyba blad ort, pokażę a nie pokarze :P
Brak slow mi sie podoba, chociaz smutny jest
Wojna dosadna i szczera, szkoda tylko ze takie slowa do wojujacych nie docieraja

Cytuj:

---

ProEda napisał

W wierszu chodz chyba blad ort, pokażę a nie pokarze :P
Brak slow mi sie podoba, chociaz smutny jest
Wojna dosadna i szczera, szkoda tylko ze takie slowa do wojujacych nie docieraja

---

Łojoj, przepraszam za ten ortograf, niech to!
A za resztę dziękuję.

O naturze ludzkiej

Mógłbym napisać tysiąc wersów,
mógłbym pobić wszystkich atletów,
mógłbym używać rymów,
pisać wiersze białe,
dziesięciosylabowe, rymowane
wszelakie.
Mógłbym mieć tysiąc kobiet,
codziennie z inną sypiać.
Mogę mieć super samochód,
i dostać dobrą pracę.
Mógłbym przenieść największe góry,
siłą woli.

Mógłbym wiele,
mogę jeszcze więcej,
ale mi się nie chce
mi się nie chce.

Całkiem fajna pointa. Pomijając fakt, że chyba chodziło o wiersze dziesięciozgłoskowe, a nie dziesięciosylabowe, to nie ma błędów technicznych.
Tylko nie do końca utożsamiam się z tokiem myślenia podmiotu lirycznego. Co jest wielkiego, wspaniałego, czy chociażby słusznego, w posiadaniu super samochodu i tysiąca kobiet?
Może jest to celowy zabieg, polegający na ukazaniu sposobu myślenia osoby przeciętnej, zwyczajnej, prostej (czy nawet prostackiej?).

Cytuj:

---

Master_Tv napisał

O naturze ludzkiej

Mógłbym napisać tysiąc wersów,
mógłbym pobić wszystkich atletów,
mógłbym używać rymów,
pisać wiersze białe,
dziesięciosylabowe, rymowane
wszelakie.
Mógłbym mieć tysiąc kobiet,
codziennie z inną sypiać.
Mogę mieć super samochód,
i dostać dobrą pracę.
Mógłbym przenieść największe góry,
siłą woli.

Mógłbym wiele,
mogę jeszcze więcej,
ale mi się nie chce
mi się nie chce.

---

Szczere, skad ja to znam, tyle moge a nic nie robie :/ to powinno nam dac do myslenia zeby w koncu cos zrobic. Podoba mi sie ze o prawdzie piszesz :d

Cytuj:

---

ProEda napisał

Szczere, skad ja to znam, tyle moge a nic nie robie :/ to powinno nam dac do myslenia zeby w koncu cos zrobic. Podoba mi sie ze o prawdzie piszesz :d

---

Dzięki wielkie.

Cytuj:

---

Szantymen napisał

Całkiem fajna pointa. Pomijając fakt, że chyba chodziło o wiersze dziesięciozgłoskowe, a nie dziesięciosylabowe, to nie ma błędów technicznych.
Tylko nie do końca utożsamiam się z tokiem myślenia podmiotu lirycznego. Co jest wielkiego, wspaniałego, czy chociażby słusznego, w posiadaniu super samochodu i tysiąca kobiet?
Może jest to celowy zabieg, polegający na ukazaniu sposobu myślenia osoby przeciętnej, zwyczajnej, prostej (czy nawet prostackiej?).

---

Są tutaj dwie najważniejsze cechy Polaka - prostota i lenistwo. Podmiot liryczny, jak stereotypowy Polak, może teoretycznie zdobyć wszystko, od rzeczy materialnych do niematerialnych. Jedynym kryterium jest krzta pracy, której niestety nie wykazujemy w myśl zasady "Czy się stoi, czy się leży, dniówka się należy".

Dziękuję za komentarz.

Aha, teraz chyba rozumiem. Czyli utwór jest satyrą nie tylko na lenistwo, ale i na to "prostackie", czy "polaczkowe" myślenie, o którym wspominałem?

Cytuj:

---

Szantymen napisał

Aha, teraz chyba rozumiem. Czyli utwór jest satyrą nie tylko na lenistwo, ale i na to "prostackie", czy "polaczkowe" myślenie, o którym wspominałem?

---

No dokładnie.

***

Bo każdy w życiu coś ukradł,
jest złodziejem -
jak nie serce,
to ręce wędrowały po półkach.
Czasami mimowolnie
co lepsza rzecz -
spada do koszyka.
Od czasu do czasu,
z krztą premedytacji,
przywłaszczaliśmy coś.
Bo przecież można mieć płuca,
i nie oddychać.
Można mieć mózg,
i nie myśleć.
Można trzymać kogoś blisko,
a nie mieć...

Moje zdanie malo sie liczy bo zawsze mowie ze na wierszach sie nie znam, ale ten najnowszy wiersz dla mnie jest najlepszy w tym temacie. Pierwszy raz poczulam sie dziwnie, melancholijnie przy czytaniu, a na koncu strasznie smutno mi sie zrobilo, po prostu w tym wierszu jest wszystko.
Teraz rozumiem co mial ktos (Ty?) na mysli, ze wiersze sa lepsze bo zamiast kilkuset slow wystarczy "kilka" :)

Cytuj:

---

ProEda napisał

Moje zdanie malo sie liczy bo zawsze mowie ze na wierszach sie nie znam, ale ten najnowszy wiersz dla mnie jest najlepszy w tym temacie. Pierwszy raz poczulam sie dziwnie, melancholijnie przy czytaniu, a na koncu strasznie smutno mi sie zrobilo, po prostu w tym wierszu jest wszystko.
Teraz rozumiem co mial ktos (Ty?) na mysli, ze wiersze sa lepsze bo zamiast kilkuset slow wystarczy "kilka" :)

---

Kiedyś przeczytałem że różnica pomiędzy poetą i pisarzem jest taka, że ten pierwszy zamyka 1000 słów w 20 słowach, a ten drugi 20 słów w 1000 słowach ; >

Dzięki wielkie za komentarz.

***


I wszystkie lampki, co nad nami świecą
i ciemną drogę,
w piękną łąkę zamieniają
nagle gasną.
I wielki ser, co oświetla wszystko,
zamieniając ponurą rzeczywistość w piękną krainę,
gaśnie.
I ciemny koc, który wszystko okrywa
co splecione dłonie ukrywa,
ucieka.
A ta kraina przychodzi, odchodzi,
tańczy razem z nami -
chodźmy, już czas.
Spotkamy się jutro -
mówiła...

Druga strona medalu

I jak ten deszcz,
co niszczy sady i
pomaga rolnikom.
I jak ten sen,
co marnuje dzień i
pomaga zmęczonym.
I jak ta noc,
co złym daje zarobić a
dobrych karze.
I jak ten dzień,
co uśmiecha się do dzieci a
ty znowu musisz z nimi wyjść.
I jak ta miłość,
co łączy jednych a
dzieli drugich...

Myślałeś kiedyś nad wprowadzeniem rymów do swoich wierszy? Nie mówię nawet o rytmice, bo sam tego nie przestrzegam, ale chętnie bym zobaczył jakieś wierszowane utwory w Twoim wykonaniu.

Co do Twoich ostatnich wierszy, to są bardzo dobre, trzymasz poziom. Mimo to zachęcam do spróbowania zastosowania większej liczby środków stylistycznych (może rymy? Może epitety? Może jakieś apostrofy, personifikacje, itd.).

Ostatnie wiersze jak zwykle bardzo stylowe, mądre, zwłaszcza 2 str medalu niezwykle ujmująca, ostatnie wersy mnie zmiazdzyly tą najlepsza szczerą prostotą, mimo że sie nie znam to to piekne po prostu jest

Cytuj:

---

ProEda napisał

Ostatnie wiersze jak zwykle bardzo stylowe, mądre, zwłaszcza 2 str medalu niezwykle ujmująca, ostatnie wersy mnie zmiazdzyly tą najlepsza szczerą prostotą, mimo że sie nie znam to to piekne po prostu jest

---

Wielkie dzięki - mam pierwszego fana! Fajny podpis ; ]

Cytuj:

---

Szantymen napisał

Myślałeś kiedyś nad wprowadzeniem rymów do swoich wierszy? Nie mówię nawet o rytmice, bo sam tego nie przestrzegam, ale chętnie bym zobaczył jakieś wierszowane utwory w Twoim wykonaniu.

Co do Twoich ostatnich wierszy, to są bardzo dobre, trzymasz poziom. Mimo to zachęcam do spróbowania zastosowania większej liczby środków stylistycznych (może rymy? Może epitety? Może jakieś apostrofy, personifikacje, itd.).

---

Epitety - śmieszne środki stylistyczne, ale co do rymów to może nawet się spróbuję w tym.

Brak słów


Dziś wszyscy tacy zamyśleni
jak ci ynteligenci
co niby oświeceni,
co o krok do nieba wzięci -
jak ta śmierć która
wszystkich żyjących na Ziemi równa.
Jak ta miłość co łączy obyczaje -
która ma siłę połączyć wszystkie kraje.
Jak ta noc co oplata nas,
oby Księżyc nigdy nie zgasł.
Tak wszystko powinno żyć w harmonii
tylko ten ynteligent co wszystkich gromi
bo przecież on niczym Stwórca -
wyżej jak Trójca
mówi nam prawdy nowe
przecież, są tak bardzo życiowe -
"Drogie dzieci, ja wiem wszystko
pies jak je, nie obraca miską."

Coś innego, notka. Temat na wiele, wiele godzin rozmyślań.

Zastanów się przez chwilę.

Teraz pomyśl o swoim życiu, o rodzinie, przyjaciołach, znajomych. Co widzisz? Jeżeli jest to radość to jesteś stary wielkim szczęściarzem. Jeżeli to ból to niestety masz tak samo jak ja, jak my. Wyobraź sobie swoje wnętrze. Zajrzyj wgłąb serca. Co widzisz? Teraz spróbuj pomyśleć nad twoją dominującą cechą i spróbuj wyobrazić to sobie w formie przedmiotu. Co byś wyciągnął ze swojego serca? Byłoby to coś przydatnego czy garść śmieci? Byłoby to coś dobrego czy złego? Miecz czy bandaż? Nóż czy piórko?

Jeż

Jeże to mają życie -
od dnia do nocy
od nocy do dnia.
Od jabłuszka do jabłuszka,
od liścia do liścia.
Jeże mają życie.
Dobrze jest być jeżem -
nikt nie głaszcze,
żadna kobieta napastliwa
nie szuka twojego spojrzenia.
Dobrze być jeżem -
łatwo można się schować.
Od tych spojrzeń namiętnych,
dotyków niczym ogień
palących.

Źle być jeżem -
nikt cię nie pokocha.

Koniec świata

Koniec świata tuż, tuż,
otóż
herbata mi się kończy, dokupi
któż?
Znowu ta szkoła, poranny dzwonek budzika
zwiastuje koniec świata,
tego lepszego, nierealnego, wyimaginowanego,
ciekawszego.
Koniec świata jest bliski - gdy
skończy ci się herbata
a woda już zagotowana.
To znak!
Każdy codziennie ma koniec świata -
tak jak przeplatają się uczucia
tak przychodzi i odchodzi nasz własny,
mały świat.

No, "Koniec świata" się na prawdę wyróżnia, to ci się udało :). Fajny jest ten zabieg stylistyczny w II i IV wersie, szkoda, że tego nie ciągnąłeś też później (albo nie zamieniłeś w jakiś inny format rymów), ale to tylko tyle mogę wymienić z ewentualnych minusów.
No i temat poruszony bez niepotrzebnej bezpośredniości, ale też nie tak, żeby nie można było się domyślić o co chodzi. Super. (gdybym ja to pisał, to poszedłbym duużo bardziej dookoła tematu, no ale wiadomo, że każdy ma swoje podejście)

Cytuj:

---

Szantymen napisał

No, "Koniec świata" się na prawdę wyróżnia, to ci się udało :). Fajny jest ten zabieg stylistyczny w II i IV wersie, szkoda, że tego nie ciągnąłeś też później (albo nie zamieniłeś w jakiś inny format rymów), ale to tylko tyle mogę wymienić z ewentualnych minusów.
No i temat poruszony bez niepotrzebnej bezpośredniości, ale też nie tak, żeby nie można było się domyślić o co chodzi. Super. (gdybym ja to pisał, to poszedłbym duużo bardziej dookoła tematu, no ale wiadomo, że każdy ma swoje podejście)

---

Dzięki. Właśnie tak go czytam i stwierdzam że mi się udał - dzięki wielkie.

Jestem czy nie?


Skoczyłem w toń brudnej wody -
nawet w chwili śmierci woda
jest smutna.
Zrobiłem to dlatego że
tak bardzo chciałem być,
a tak bardzo nie mogłem.
Zrobiłem to dlatego że
chciałem sprawdzić ilu
ludzi o mnie pamięta.
W ten smutny, szary dzień -
w dzień w którym płaczą nawet
anioły.

U Bram przywitał mnie święty Piotr
z pękiem kluczy przy boku.
Do Diabła!
ty nie jesteś tym
którego chciałem tu mieć.

Leciałem powoli -
sekundy zamieniały się w lata.
Widziałem świat
inny niż nasz.
Pełen smutku, zazdrości, niespełnionej
miłości.
Widziałem ludzi ogrom -
wszyscy jacyś tacy smutni,
zrozpaczeni.

U Bram przywitał mnie święty Piotr
z pękiem kluczy przy boku.
Do diabła, ty nie jesteś tym
którego chciałem tu mieć.

Zanurzyłem się w smutną toń -
woda mnie oplotła.
Żyłem - nie żyję?
Jestem - nie jestem?
Prawie dotarłem do tej krainy -
wiecznego szczęścia o której
tak wiele słyszałem.

U Bram przywitał mnie święty Piotr
z pękiem kluczy przy boku.
Do diabła, ty nie jesteś tym
którego chciałem tu mieć.

Więc minąłem złote drzwi -
pełne blasku.
Mijałem smutnych ludzi jak
ja.
Wszedłem, rozejrzałem się -
wszędzie smutek, strach, pustka.
Nie ma raju, nie ma piekła,
nie ma mnie, nie ma was -
jest pustka, żal, cierpienie, strach.
Nic więcej.

U Bram przywitał mnie święty Piotr
z pękiem kluczy przy boku.
Do diabła, ty nie jesteś tym
którego chciałem tu mieć.

Wtedy powstałem niczym Jezus -
dnia trzeciego.
Wokół mnie szczęście, uśmiech,
łzy szczęścia się leją.
Dzięki święty Piotrze -
że mnie nie chciałeś.

Odrzucenie może być początkiem lepszej drogi.
Tylko doceń to człowieku że ten świat
bez ciebie nie znaczy nic -
nie znaczy nic a nic!

***

Nawet deszcz mnie nie kocha
bo gdy krople dżdżu spadają
ja już schroniony.
Nawet wiatr mnie nie kocha
bo gdy oplata me ciało
jest mi wciąż zimno.
Nawet trawa mnie nie kocha
bo zdradza mnie z rosą.
Nawet słońce mnie nie kocha
bo ciągle mnie krzywdzi.
Nawet śnieg mnie nie kocha
bo zanim dotknie moich warg
ucieka.
Nawet cień mnie nie kocha
bo gdy przyjdzie promień słońca
znika.
To jest właśnie samotność -
gdy dużo byś chciał
a nie masz z kim.



Przepraszam że wcześniej niż 24h ale wyjeżdżam.

Mogę wszystko!

Mógłbym napisać tysiąc wersów
co noc z inną kobietą spać
używać masę kontekstów
na skrzypcach nauczyć się grać.

Mógłbym obejść tysiąc razy Ziemię
grzebieniem czesać trawę
a po śmierci być w Niebie i
pić bogatą kawę.

Mógłbym ciągle spać
lub napisać do ciebie
tysiąc filozofów znać
uwierzyć w siebie.

Mógłbym mieć wszystko -
jest jednak jeden problem mianowicie
jestem tego wszystkiego blisko -
ale powiem wam skrycie
najnormalniej w świecie mi się nie chce.

***

I iść, być, dojść
nigdy nie gnić.
I z tobą, razem, my
przez świat.
I teraz, zaraz, natychmiast
zdobywać przestrzeń.
I kochać, całować
odkrywać twe ciało.
I nie wracać, nie kończyć
niech trwa chwila.

Bęc

Teraz gdy liść chce wyznać wszystkie swoje żale
- Chodź do mnie, chodź - krzyczy ospale.
Zobacz to co mnie otacza.
Góry, lasy, pola...
A pisarz wciąż pióro macza
i zamknięta jego nora
na wieczność, na teraz
na zaraz.
On sam w swojej krainie
pełnej ospałych liści
radość szybko minie -
winogrona spadną z kiści,
trawa smutna będzie
drzewa trochę dziwne
warzywa nie w jednym rzędzie
uśmiechy bardziej mylne.

Teraz gdy liść chce wyznać wszystkie swoje żale
- Chodź do mnie, chodź - krzyczy ospale.
Pokażę ci świat,
inny niż nasz.
Zrób jedną rzecz, malutką
rzecz.
Chluśnij w wodę,
z Mostu na Krzywej.

Ze swietym piotrem nadawalby sie na piosenke hitową, wpadloby w ucho, a w radiach taki glupi szmelc leci :/
Najbardziej podoba mi sie ten o niekochaniu ;o moja kolezanka czesto mowi "nawet deszcz na mnie nie leci, bo jak wychodze przestaje padac ;d"
Wszystkie fajne

Gdzie?

Szara droga usłana bladymi,
gorzkimi kwiatami prowadzi donikąd.
Dobrze że mam Ciebie, przynajmniej świat
jest coraz czarniejszy.
Jakiś mrok oplata nasze serca,
jak ten wąż który jest źródłem
tych wszystkich problemów.
Dalej czarny strumień a na niej
zgniła lilia -
podobno lilia to symbol miłości...
Tak idziemy bez celu,
w mroku, ciemności, nocą
przez świat, przez las.
Nawet nie podajemy sobie rąk -
nie dotykamy się. Idziemy,
bez celu błądzimy.

Nurtuje mnie jedna myśl -
gdzie jest światełko w tunelu?
Gdzie Twoja chwała, tak często
wzywana?

Polonista

Poloniście co mieszkał w Śwątku
stawał co rano aż do piątku.
W weekend wychodził -
dziewczyny nachodził
i zaraz wracał do głównego wątku.

Zeus

Stary, dobry drwal Zeus z Gnieciór
rżnął wszystkie od rana po wieczór.
Nie pieścił się z nimi
wszystko wokół dymi
I tak go zastał przedwieczór.

Dwa limeryki.

Limeryki fajne, ciekawe co komu do głowy przyjdzie jak przeczyta ;d ciekawe zabiegi, rzadko takie coś można przeczytać

Cytuj:

---

ProEda napisał

Limeryki fajne, ciekawe co komu do głowy przyjdzie jak przeczyta ;d ciekawe zabiegi, rzadko takie coś można przeczytać

---

Interpretacja dowolna ; )
Dziękuję za komentarz.

Grubasy

Idą przez pola Tumany ospałe.
Pot po ich ciele spływa stale
i gna coraz prędzej
chce więcej i więcej
aby pieniądze! aby hajs się zgadzał!
to nic że Jezus nasze grzechy zmazał.
Opasłe grubasy, jedzą więcej i więcej
aby na imprezie było goręcej!
to z naszych podatków! aby hajs się zgadzał!
to nic że Jezus nasze grzechy zmazał.
Pogadaj z takim -
filozofia? literatura? życie?
Pieniądze! Pieniądze!
Wiwat grubasom!

Panowie

Pewni parobkowie prosili Polskę -
pani Polsko, przepraszam
prosie paszy pragnie.
Przyszli panowie, peleryny półdługie
prośby przyjmujemy papierowe!
Paszy pragnie? Papryki,
pieprzu, pepperoni podajcie!
Prosie pragnie przypraw,
pieprzy paszę.

Takie tam zabawy aliteracją.

Będzie dobrze!


Więc jak mam się nie wkurzać
gdy na dworze mróz
i nie można rzucać kaczek?
Mówisz wszystko będzie dobrze
więc powiedz człowiekowi który
przeżył poprawczak, dom dziecka,
więzienie -
że na pewno będzie lepiej!
A na dodatek,
już był prawie ojcem -
właśnie, prawie.
Wiesz co jest najgorsze?
Iść na porodówkę we dwoje
i wrócić we dwoje.
Oklepane superlatywy.
Bo wcale nie jest dobrze,
może będzie ale
nie teraz,
nie prędko,
nie zaraz.

Podobał mi się wiersz pt. "Grubasy".
Wstępem mi przypomniał "Lokomotywa" - Tuwima
Może powinieneś to bardziej rozwinąć, bo czyta się fajnie, ale to już Twoja sprawa, Twoje wiersze.
Tak poza tym, trochę mi zaleciało hip-hopem.

P.S.
Szkoda, że tak mało aktywnych userów odwiedza ten dział.

Bardzo podoba mi się wiersz pt. Będzie dobrze! Daje mi strasznie dużo do myślenia.

Cytuj:

---

Florke napisał

Bardzo podoba mi się wiersz pt. Będzie dobrze! Daje mi strasznie dużo do myślenia.

---

Wiersz powinien moralizować, uczyć. Skoro daje do myślenia to jestem wniebowzięty.
Dzięki za opinię.

Cytuj:

---

Abe napisał

Podobał mi się wiersz pt. "Grubasy".
Wstępem mi przypomniał "Lokomotywa" - Tuwima
Może powinieneś to bardziej rozwinąć, bo czyta się fajnie, ale to już Twoja sprawa, Twoje wiersze.
Tak poza tym, trochę mi zaleciało hip-hopem.

P.S.
Szkoda, że tak mało aktywnych userów odwiedza ten dział.

---

Jak napisałem i przeczytałem to faktycznie "Lokomotywą" zaleciało, ale niechcący ;< HH? Nic z tych rzeczy.
Co do kontynuacji to możliwe, w sumie temat nadaje się na rozwinięcie.
Dziękuję za komentarz. Odwiedzaj częściej.

Panowie fajne, zaskakujący sposób i styl wiersza, pomysłowe

List do R.

Niemal jestem pewny że patrzysz na moje stopy
z perspektywy piekła.
Może trafiłeś do nieba?
Po co gdybać? I tak pewnie były same przeciwne głosy.
Przecież tak mało się znaliśmy
tak rzadko się spotykaliśmy.
Piątkowy wieczór. Pamiętasz?
Szedłem z tobą
a ty tylko obłędnie oczy wytrzeszczasz
i mówisz że miałeś dziewczynę nową.
Opowiadasz o sobie, o więzieniu,
o przeszłości, o domu dziecka,
o poprawczaku, o niedoszłym dziecku.
Krzyczałeś że nie jesteś frajerem,
że ty nie z tych.
A teraz tylko rozpamiętuję ten obraz,
pełny smutku, goryczy, prawdy,
i chciałbym cię zobaczyć
lecz chyba będę mógł za parę lat.
Skoczyłeś w toń.
Byłeś mi tak obcy,
a zarazem tak bliski.


/ku pamięci. Stary, jeszcze się na Górze zobaczymy!/

Przemijanie


Przyjdzie czarna noc spowita mgłą
która skutecznie zamknie nasze oczy
nie będzie już ciebie, nie będzie już mnie
nie będzie nas.

Przyjdzie czarna noc spowita mgłą
otuli nasze bezbronne ciała
uspokoi nasze usta
rozpali nasze serca.

Przyjdzie czarna noc spowita mgłą
zniszczy wszystko co mamy
zamknie na wieczność powieki
skruszy nasze serca.

Przyjdzie czarna noc spowita mgłą
kiedyś odejdzie -
a ja zostanę sam, ty zostaniesz sama,
w ostatnim dniu
paradoksalnie
odejdzie mgła i przyjdzie nowa
imieniem Kostucha.