Temat: Co trzeba, aby zostać lekarzem?

Pytam z czystej ciekawości.

1. chcę wiedzieć czy osoba, która zna techniki uczenia sie (a nie na zasadzie bezsensownego wkuwania) ma szanse/poradzi sobie na medycynie?
2. jak wygladaja te studia? Ile trzeba sie uczyc dziennie i kiedy są przerwy?
3. czy mozna sie bardzo dobrze przygotować na własna reke? Tzn. bo albo wiedzy brak, albo jakies szkoły za soba gdzie dbali głównie o frekwencje.
4. pytanie mogłem już zadać, ale ten temat jest bardziej ogólny... chodzi o BRAK wiedzy wyniesionej z gim i liceum (tzn. niepamietanie nic a nic), czy mimo tego taka osoba poradzić sobie może na studiach, niejako zaczynajac od zera? Czy WYMAGANA jest jakas wiedza z lic i tego nie przeskoczymy?

Nie chodzi o mnie... ale fajnie byłoby być takim lekarzem, rozmawiać z ludźmi. Gdyby nie moje zawirowania życiowe, moze i bym pomyślał poważniej o studiach, ale nie wierze, że jak ktoś nie jest po DZIENNYM i DOBRYM liceum ma szanse na medycyne isc... przeciez to nierealne raczej (pkt. 4).



Do moderatorów: medycyna jest trudna, dlatego moim zdaniem taki temat jest potrzebny.. po co pytać w kółko czy prawo jest trudne, czy psychologia, czy .. a tak każdy sobie oceni sam :c

z bochenka to ucza sie chyba tylko ci z nadmiarem wolnego czasu :P

'techniki' mogą pomóc, ale jak bardzo? zalezy od osoby
najlepsza technika to klej do dupy, na krzesło i siedzisz pół dnia, lepszej nie ma xdd
przerwy wtedy kiedy ci sie podoba, zalezy jak zorganizujesz czas, wbrew pozorom jest czas na imprezy


z biologii nic nie trzeba umiec bo i tak uczysz sie od poczatku, ale chemie trzeba mieć ogarniętą juz wczesniej

każdy ma szansę, tylko trzeba sie uczyc, bez zbędnej filozofii xd

Od poczatku pojawiała się chęć, taka ambicja, poczucie, że to może być to, ale na pewno nic z pasji/powołania. W sumie to i na szczęście, w sytuacji gdy nie wiesz na czym stoisz miałbyś aż takie ambicje, to niezbyt dobre by było. Temat nieaktualny.

Na ŚUMie trzeba jeszcze trochę fizykę ogarniac.
O większości wiedzy z liceum można generalnie zapomniec.
Chemia fakt, przydaje się, ale raczej organiczna.
Jeśli chodzi np. o "przeskok", to jakiegoś wielkiego nie czułam, ale jednak całe życie lubiłam się uczyc i nie było dla mnie problemem siedzenie nad książkami x godzin, a jednak na to musisz się nastawic.
Żadne jakieś specjalne techniki w moim przypadku się nie sprawdzają (jedynie dużo kolorowych długopisów). Lekarski pełen jest indywidualności. Niektórzy mieli jakieś wypracowane strategie nauki, inni odkryli je na studiach. Ja ciągle szukam xD
Jeśli chodzi o przygotowanie się do matury, to sama skończyłam biol-chem w rzekomo najlepszym/renomowanym liceum, ale prawdę mówiąc jeśli chodzi o np. biologię, to zmarnowałam 3 lata życia :P
Wielu rzeczy musisz się nauczyc sam, robic duzo arkuszy, banków pytań itp. Trudno jest nawet stwierdzic, ze istnieje jakaś "magiczna książka", z ktorej nauczysz sie wszystkiego. Idealny podręcznik do biologii nie istnieje. Do chemii już bardziej.

Co do Bochenka i innych podręcznikow-prawda jest taka, że każdy asystent wymaga z innego źródła. U nas nie było tak, że każdy się uczył z jednego. Ilu asystentów tyle pomysłów jak nam uprzykrzyc życie :P

+doszłam do wniosku, że jednak trzeba naprawdę chciec zostac lekarzem, bo wiele osób, które minęły się z powołaniem rezygnuje prędzej czy później.

xDD większośc studentów medycyny (tych, których znam) potwierdza ^