[wiersze] autor - JohnnyBojowkarz

[JohnnyBojowkarz OP]

O imieniu Pięknej Zielonej Doliny

Jakie masz imię, Piękna Zielona Dolino?
Zapomniałem imienia Twego, Piękna Zielona Dolino
Jakie masz imię, Piękna Zielona Dolino?
Naucz mnie imienia Twego, Piękna Zielona Dolino
Jakie masz imię, Piękna Zielona Dolino?
Powiesz, podszepniesz, zawołam, zgadnę

Wołasz mnie - milczę, gdzie serce moje?
Gdzie serce z owoców Doliny?
Serce jak ptak ze skrzydłami do lotu
Taki, co szpony ma w sidłach, dziób w krzyk rozwarty

Gdzie jest droga Twoja, Piękna Zielona Dolino?
Serce czuje, rozum śpi
Naprostuj mnie na ścieżki Twoje
Co Tam proste, tutaj kręte

Widziałem ptaki, których pióra czyste i białe z Twego mleka wyrosły
Teraz z tego tylko to, że w te pióra obrosły
Matko, Dolina Piękna Zielona
Widziałem dziób co bił w gwoździe gniazd, teraz bije w gwoździe mąk
Chwała Ci, Piękna Zielona Dolino za gniazda, za ból
Widziałem szpony, co rwały dzieci karmę psom, a teraz do psów jak do panów lgną
Chwała Ci, Piękna Zielona Dolino za ptaki, za krew
Wybacz Matko, Ojcze, Królu, Dolino Piękna Zielona
Krew na rękach, w sercu

Widziałem jakie drzewa z gleby Twojej puszczają pędy
Widziałem gałęzie ich i liście
Widziałem Niebo Twoje, Piękna Zielona Dolino
Pomóż, przypomnij imię Twoje
Zawyję, wybaczysz, przyjdziesz, pomożesz
Mleko Twoje piłem Piękna Zielona Dolino i co teraz z Twojego mleka wyrosło?
Moja wina, Piękna Zielona Dolino
Zapomniałem imienia Twego, Piękna Zielona Dolino

[konto usunięte]

Ładne, choć nie rozumiem nigdy wierszy właściwie i nie znam się na nich
Podobają mi się dwa fragmenty, z sercem i rozumem i z pędami i liśćmi ;dd

[Master_Tv]

Brawo, brawo, brawo! Dobry temat, dobre metafory. Na prawdę, podoba mi się. Gdybyś tylko pododawał rymy to już w ogóle magia. Ciężko mi zaimponować ale ci się udało. Będą z ciebie ludzie ; D

@down

Uh, dziękuję za uznanie.

[Thyrid]

Podzielam zdanie ProEdy. Nie czuję wierszy, ciężko mi załapać o co tak naprawdę chodziło autorowi, ale jeśli Masterowi się podoba, to rzeczywiście musisz mieć to COŚ. :)

[JohnnyBojowkarz OP]

To jest ten, co ograł życie lewą talią kart
O czym myślał "będzie skryte", jak diament na blacie lśni
Oczy Króla wszysko widzą, Dama o wszystkim wie

Dym fajczarza diablo gęsty, w sali siwa mgła
Blaty jasne, zieleń piękna, stoły pełne kart
Przyjdzie wiatr i dym rozgoni, Słońce wstrząśnie snem

Byli święci, co tu grali, był też krupier zły
Rozdał karty nie po myśli, zamiast wina - krew
Asy pik jak włócznie męki, trefle - drzazgi zła

Jak diamenty błyszczą gwoździe, barman rzuca wciąż:
Chcecie pić, więc weźcie mirry, wina, octu, krwi
Bijcie w kolce jak po bębnach, w końcu idzie miecz
Jak siekiera wytnie drzewa, już łaskocze pień

Krupier ślepy, nie spamięta, toczy własną grę
Nie Demokles nam potrzeby, za to karty - tak

Zawył ten, co sam grał z życiem, dostał batem raz
Braci okup mu potrzebny, kiedy pieniądz brata u niego jest

Na nic teraz diamenty i trefle, już tylko wino, mirra i krew

[Szantymen]

1. Nie kończymy wersu wyrazem "jest".
2. "Drzazgi zła" - to brzmi kiepsko. W ogóle bym się powstrzymał od używania słowa "zło" (jest zbyt oklepane).

No, ale to już takie czepianie się z mojej strony, ogólnie jest bardzo dobrze. (Chociaż ja odebrałem nawiązania biblijne jako zbyt oczywiste i narzucające się, ale może tak miało być?)

[JohnnyBojowkarz OP]

Stoję pod gołym niebem, w oddali majaczy las
Patrzę jak między drzewami przepływa spokojnie rzeka
To odpływają brudne wody, zabierając ze sobą zimę
W odgłosach pękającego lodu

Przyjdzie do nas wiosna z tęsknotą w oczach
Obejmie palcami nasz świat
Jak matka dobra, swą czułą dłonią
Włoży ci w usta poziomkę

Chwila wtedy nastanie taka, że wargi do krzyku rozwarte
Łapiąc haustami powietrze
Wydadzą ciszę

Są takie pola, które szukają wiatru
Ty masz w ustach posmak świeżej poziomki
Oddech nowego życia

[Master_Tv]

Co do ostatniego wiersza. Pomysł dobry ale wersy brzmią dość dziwnie, za dużo tu słów a za mało metafor. Niektóre wyrazy mogłeś powywalać i całość byłaby bardziej zjadliwa.

Cytat został ukryty, ponieważ ignorujesz tego użytkownika. Pokaż cytat.

1. Nie kończymy wersu wyrazem "jest".

Serio? Od kiedy to wiersz, który nie jest w danej grupie (sonet, tren itd.) ma jakieś ograniczenia?

[Szantymen]

Cytat został ukryty, ponieważ ignorujesz tego użytkownika. Pokaż cytat.

Serio? Od kiedy to wiersz, który nie jest w danej grupie (sonet, tren itd.) ma jakieś ograniczenia?

Od wtedy od kiedy nie chcemy żeby brzmiał tandetnie. Są oczywiście wyjątki, ale w 90% wyraz 'jest' na końcu wersu rujnuje wiersz :D.

@Wiersz o Poziomce

Jak matka dobra, swą czułą dłonią
Włoży ci w usta poziomkę

Przepraszam, ale w tym momencie się zaśmiałem. Może ja tego nie rozumiem, bo nigdy nikt mi nie wkładał nic w usta, zwłaszcza poziomki i zwłaszcza moja matka...

[JohnnyBojowkarz OP]

Ewa karmila Adama owocami

[Master_Tv]

Cytat został ukryty, ponieważ ignorujesz tego użytkownika. Pokaż cytat.

@Wiersz o Poziomce

Przepraszam, ale w tym momencie się zaśmiałem. Może ja tego nie rozumiem, bo nigdy nikt mi nie wkładał nic w usta, zwłaszcza poziomki i zwłaszcza moja matka...

Aj ty wariacie. Próbuje wyobrazić jak siedziałeś kulturalnie przy stole, z nożem i widelcem jadłeś obiad, popijając herbatką (oczywiście mały palec w górę, jak arystokracja!). A to wszystko w wieku paru lat. Mówisz że cię nigdy matka nie karmiła? To zwierzęta cię wychowały czy co? Hehe, śmiechu co nie miara ;D

[JohnnyBojowkarz OP]

Kret

Ludzie przychodzili z drogi, którą to drogą wcześniej chodziło słońce
Pozostałe w niej ślady wypalone światłem pasowały doskonale do dziecięcej stopy
Dlatego dzieci wędrowały przodem po śladach słońca i szybko zniknęły z oczu swoim ojcom

Ktoś kiedyś wołał: "zróbmy cegły", ale do tego potrzeba słońca
Ktoś kiedys wołał: "w piersi mam ogień", ale jak mógłby poznać, że jest małym ogniem
Bez wielkiego ognia pochodzącego ze słońca
Ktoś kiedyś wyciągnie w górę ręce i krzyknie: "głowę mam w niebie"
Potem patrząc na słońce zrozumie, że jeszcze nie widział prawdziwego nieba

Pewien ślepy kret miał nad sobą ślady dziecięcych stóp w zeszklonym piasku
Rył w ziemi i myślał, że lata pod wysokim niebem
Pewnego razu wychylił głowę i jego martwe oczy poraziło światło
Wtedy zrozumiał jak daleko jest od słońca
Powiedział sobie: "to piękne, ale to nie jest moje prawdziwe niebo"
Po czym wygodnie zarył się w piasku

[Szantymen]

Interpretacja autorska tego wiersza bardzo by mnie ucieszyła.

Nie wiem czy do końca go zrozumiałem, ale wydaje mi się, że jest to świetne dzieło.

[JohnnyBojowkarz OP]

Podpowiedź - patrz:

1) Mt 19,13-14
2) Księga Rodzaju 11,1-9
2) Film "El Topo" (1970)