Madik napisał
Z rana zjadłem porządne śniadanie, to i dużo lepsza energia na basenie :)
Chciałem się zapytać o żabkę. Jak to z nią jest, bo ja pływam tym stylem dla odpoczynku. Kraulem się męczę, a żabką po prostu odpoczywam. Może robię coś nie tak, że to mnie nie męczy, czy po prostu taki jest ten styl?
Hmm, co dalej. Może mógłbyś mi w skrócie opisać jak powinien wyglądać nawrót? Nie raz widziałem jak ktoś to robi, ale mi jakoś nigdy nie wychodzi, po prostu nie wiem jak wygląda od strony technicznej. Z góry dzięki.
Ah i przepraszam za chaotyczny styl pisania.
Styl klasyczny (żabka) jest najpopularniejszym stylem. Żabka to najmniej męczący styl w pływaniu ze względu na ułożenie ciała i technikę która wpływa na mniejsze zmęczenie. Wiadome jest też że kraul przysparza trochę więcej kłopotów, szczególnie nowicjuszom. Skup się na technice, którą opiszę w kilku punktach:
Współczesna technika pływania kraulem na piersiach
1. Położenie ciała
Całe ciało znajduje się pod wodą za wyjątkiem barków i głowy oraz ramion, będących w czasie fazy przeniesienia nad wodą. Oś długa ciała tworzy z powierzchnią wody kąt od 0°, przy maksymalnej szybkości, do około 10,° w pływaniu z małą prędkością. W trakcie wykonywania oddechu następują zmiany w ułożeniu tułowia, podczas których skręty rotacyjne dochodzą do około 45°-50°.
2. Ruch ramion
Dzielimy je na dwie zasadnicze części: podwodną i nadwodną. Pod wodą wyróżniamy cztery fazy ruchów ramienia.
a) Napływ
W początkowej fazie dłoń skierowana jest na zewnątrz, a następnie podąża do wewnątrz.
b) Pociągnięcie
Trwa ono do momentu kiedy ramię przyjmuje ustawienie prostopadłe do osi długiej ciała. W fazie tej następuje zgięcie ramienia w stawie łokciowym do około 90° (występuje pierwszy szczyt siły napędowej).
c) Odepchnięcie
W tym czasie dłoń dochodzi do bioder pływaka, a siła napędowa jest największa (drugi szczyt siły napędowej). W końcowej fazie ruchu głowa skręca się w celu wykonania wdechu, natomiast ugięcie ramienia w stawie łokciowym dochodzi do 95°.
d) Włożenie ręki do wody
Odbywa się przy kącie ataku, wynoszącym około 45°. W fazie tej występuje dość duża siła hamująca. W części nadwodnej wyróżniamy dwie fazy ruchów ramienia.
- Wynurzenie z wody
W tej części ruchu pływak wyjmuje z wody najpierw ramię, następnie przedramię oraz rękę. Wyjęcie ramienia z wody ułatwia rotacja boczna tułowia, która powoduje uniesienie nad powierzchnię wody barku ramienia kończącego fazę odepchnięcia. W trakcie tej fazy kontynuowany jest wdech.
- Przeniesienie ramienia nad wodą.
Podczas tej fazy następuje ugięcie ramienia w stawie łokciowym - pływak stara się przenosić ramię zgodnie z zasadą "wysokiego łokcia". W części środkowej przeniesienia ugięcie ramienia w stawie łokciowym wynosi około 100-1100'
3. Ruchy nóg
Ruch nóg rozpoczynają się od ugięcia w stawie biodrowym, a następnie w kolanowym i skokowym.
Podczas przemieszczania się w dół palce stóp skierowane są do wewnątrz, co wpływa na maksymalne wykorzystanie powierzchni napędowej stopy.
Znaczna siła napędowa powstaje jedynie podczas ruchu w dół. Podczas ruchu w górę stopa dochodzi do powierzchni wody - wynurzenie z wody jest zasadniczym błędem wpływającym na ograniczenie skuteczności pracy nóg. Ruchy nóg zachodzą pod powierzchnią wody, za wyjątkiem sprinterów, u których stopy nieznacznie łamią lustro wody, co jest spowodowane ich dużą dynamiką.
Najbardziej optymalną techniką jest kraul sześciouderzeniowy, w którym na jeden cykl pracy ramion przypada sześć ruchów nóg chociaż na dystansach dłuższych stosuje się technikę dwu lub czterouderzeniową.
4. Koordynacja ruchów
Wysokie wartości siły napędowej oraz utrzymywanie ciągłości i równomierności ruchów zapewniają w kraulu nogi, ponieważ podczas pływania występuje spadek w wielkości siły napędowej, widoczny między zasadniczym ruchem lewego i prawego ramienia. Wpływa to na wystąpienie znacznych wahań w utrzymaniu prędkości wewnątrzcyklowej. Podczas wykonania wdechu, kraulista skręca głowę w bok i nieco w górę po stronie ramienia wykonującego ruch podwodny. Początek wdechu odbywa się pod koniec fazy odepchnięcia i podczas wyjęcia ramienia z wody. Najczęściej spotykana synchronizacją ruchów ramion i nóg w kraulu, która pozwala na wyzwolenie największej prędkości zwana jest kraulem sześciouderzeniowym. Inne odmiany w technice, takie jak kraul dwuuderzeniowy i czterouderzeniowy spotyka się u zawodników pływających na dystansach dłuższych.
Średni czas trwania cyklu ruchowego kraulisty wynost około 1.2 sekundy.
Kraul na piersiach stosowany jest powszechnie w stylu dowolnym, w którym przepisy dość liberalnie określają sposób pływania. W stylu tym można pokonać dystans każdą techniką z wyjątkiem konkurencji w stylu zmiennym, gdzie oznacza to pływanie z wyłączeniem stylu grzbietowego, klasycznego i motylkowego. W stylu zmiennym (w sztafecie, jak i w konkurencji indywidualnej) kraul stosowany jest na ostatniej zmianie. Przez cały czas trwania wyścigu ciało pływaka musi "łamać" powierzchnie wody za wyjątkiem startu i nawrotu, podczas których pływak może zanurzyć się pod wodą na dystansie do 15 metrów. Przy nawrocie i zakończeniu wyścigu pływak dotyka ściany dowolną częścią ciała.
Jeżeli chodzi o sam nawrót to opisywałem go już wcześniej, jest on w spisie treści:
http://forum.tibia.org.pl/showthread...17#post4494317
Spis treści w 1 poście jest do waszej dyspozycji, w razie jakby coś było nie tak proszę zgłaszać.
Róbcie wszystko dokładnie a z czasem będziecie coraz lepsi.
Odpowiedź z cytatem
Zakładki