Temat: [C++ / programowanie obiektowe] #include class, naglowkow i bibliotek

z reguly (chyba ;p) jest tak, ze masz:
plik main.cpp gdzie jest minimum kodu, glowna petla programu i to tyle. w nim masz #include header.h, gdzie dodajesz wszystkie potrzebne biblioteki
nastepnie masz plik np. function.cpp gdzie masz jakies funkcje i do tego function.h gdzie masz deklaracje tych funkcji i ew jakies dodatkowe biblioteki. do tego pliku cpp dodajesz rowniez header.h ktory zawiera wszystkie glowne biblioteki

ad 2 - analogicznie, masz glowny header.h gdzie masz #include <iostream> i ten header dodajesz do kazdego nowego pliku cpp, wiec w kazdym nowym pliku cpp mozesz z iostreama

Moim zdaniem lepiej jest includować wszystkie potrzebne pliki bezpośrednio. Czyli jeżeli w mainie potrzebujesz iostream i string to robisz dwa includy. Dołączanie ich przez kolejny plik zaciemnia kod i może doprowadzić do trudno wykrywalnych błędów. Chociażby dlatego że za miesiąc stwierdzisz, że przecież w header.h nie jest potrzebna biblioteka exception.

W nagłówkach wsadzasz deklaracje i implementacje prostych funkcji ( np getterów i setterów ), natomiast w cpp - implementacje. Simple as that.

a jakbym robił tak jak napisał Absherr, że dołączałbym biblioteki do wszystkich plików w których ich używam, to kod tych bibliotek po kompilacji i linkowaniu nie będzie się powtarzał n razy?

/down

#ifndef

#endif
?

ale to gdzie to wrzucać do każdego pliku nagłówkowego i dodatkowo przy każdej dodawanej bibliotece?

dlatego masz strażników xD