Ciezka praca, czy talent?

Probujac wzbudzic tutaj jakas ciekawa dyskusje, chcialbym pogadac o temacie, ktory juz kiedys byl poruszany i z tego co wywnioskowalem, wiele osob bylo nim zainteresowane.

Czy wedlug Was w osiaganiu celow, czy to sportowych, naukowych, czy spolecznych, bardziej liczy sie ciezka praca o katowanie tego samego 24/h, czy wrodzony talent i biologiczne dostosowanie do wykonywanego zajecia? Czy uwazacie samych siebie za utalentowanych w niektorych dziedzinach, i.e., czy macie 'to cos', co przewyzsza Was nad innymi?

just curious

ale zależy od kontekstu. tak ogólnie to bez talentu jest się przeciętnym polskim burakiem zarabiającym minimalną krajową na kasie w biedronce.
ale nawet jak się jest takim szarym polaczkiem bez talentu to można se robić na 5 zmian, se zarobić kupe hajsu, otworzyc jakąś gówno firme wulkanizacyjną czy coś i żyć jak człowiek.
najgorzej być leniwą dupą, mieć zajebisty talent ale nie lubić tego w czym się jest dobrym. wtedy albo robisz to co wszyscy albo robisz to czego nie lubisz ale w czym jesteś utalentowany

ja jestem wszechstronnie uzdolniony. wybitny matematyk, programista, politolog, świetny pisarz, otwarty umysł, wielka wyobraźnia, no i jeszcze do tego wszystkiego artysta. jeszcze internetowe testy iq dają mi zawsze bardzo wysokie wyniki. także wiadomix, jestem lepszy od jakiegoś 80% społeczeństwa


also słyszałem że @Bubuch ; był bardzo utalentowanym dzieckiem, ale nie wiem czym to się objawiało.
i mamy też bardzo utalentowanego sportowaca no forum @Crus ;

Bez ciezkiej pracy ten talent na nic ci sie zda

mowiac 'talent' mam na mysli wrodzone atrybuty. np. niektorzy mysla, ze Einstein 'urodzil sie Einsteinem' i swe osiagniecia zawdziecza genom - jak to bys skomentowal?

no przecież jak inaczej można mieć talent jak nie urodzić się z tym czymś.

ale jakby se typiarz einstein zaczął grać w piłke zamiast rozwiązywać całki to by nie zaszedł tak daleko, to jest jeden z tych przykładów kiedy trzeba pielęgnować ten dar od Boga.
bo se można miec np talent do sprzedawania odkurzaczy, to bez różnicy czy se sprzedajesz je czy nie, taki dar ci nie zniknie

jak to mówi pewien rudy przedsiębiorca z US "talent is overrated homie", oczywiście że ciężka praca, jeśli masz talent ale nie pracujesz, nic Ci z tego.

Cytuj:

---

Hunted napisał

Bez ciezkiej pracy ten talent na nic ci sie zda

---

zesralem sie z magazyniera za 1500 w januszexie xddddd


w kontekscie kariery zawodowej - na ogol talent, w kontekscie jakiejkolwiek dziedziny artystycznej/sportowej itd - pytanie bez sensu, bo zeby byc w czyms naprawde dobrym trzeba miec talent, a oprocz tego zapierdalac

Cytuj:

---

Crus napisał

Ciężką pracą da się dojść do pewnego pułapu, którego nie da się przeskoczyć bez "talentu". Z talentem, bez ciężkiej pracy jest to samo.

---

o totot

Ciężką pracą da się dojść do pewnego pułapu, którego nie da się przeskoczyć bez "talentu". Z talentem, bez ciężkiej pracy jest to samo.

Ogólnie to się odnoszę do sportu, ale to wszystko można przełożyć na każdą inną dziedzinę.
Osiągnięcie czegokolwiek ponadprzeciętnego jest możliwe tylko gdy się odpowiednio połączy te dwie rzeczy, na dobrą sprawę nie ma żadnego podziału ile powinno się mieć % talentu, a ile ciężkiej pracy, żeby to osiągnąć.
Sam talent natomiast jest tak unikatowy, że każdy, kto go posiada, ma ten talent jedyny w swoim rodzaju. No i talent na dobrą sprawę jest zbyt ogólnikowym stwierdzeniem i to jak ja się zawsze uczyłem i czym się kieruję, to określenie talentu jako predyspozycji, z którymi się człowiek rodzi, które umożliwiają uprawianie danego sportu (czy robienie czegokolwiek innego, mówię, piszę na przykładzie sportu), czyli nie wiem, długie nogi, mocne kości, więcej szarych komórek, dobry wzrok.
Potem te predyspozycje przechodzą w dyspozycje, czyli umieć wykorzystywać te długie nogi w robieniu dużych kroków, czy wysokiego skakania. No i na koniec interdyspozycje, czyli umiejętność wykorzystywania kilku dyspozycji w jednym - biegnie koszykarz na swoich długich nogach, robi duże kroki, wybija się wysoko wiedząc i widząc partnera zagrywającego mu na alley-oopa, wiadomo o co chodzi.

Tak czy inaczej, talent to dla mnie umiejętność przeistoczenia unikatowych, ponadprzeciętnych (wyróżniających może bardziej) predyspozycji w dyspozycje i interdyspozycje, a to wszystko się dzieje także dzięki ciężkiej pracy.

Tylko też nie można się ograniczyć na tych dwóch rzeczach, że to tylko od talentu i ciężkiej pracy zależy. Nie da się za żaden chuj osiągnąć profesjonalizacji w sporcie tylko dzięki temu, że mam talent i pracuję ciągle. Jest pełno innych zależnych, które powiedzą o tym, czy coś osiągnę, czy nie. Powiedzmy - jest młody piłkarz, w kurwę utalentowany, wszystkie badania, testy określają, że zarówno fizycznie i psychicznie jest naprawdę na wysokim poziomie. No ale żyjemy w pięknym kraju zwanym Polską, gdzie trenerzy są bandą leśnych dziadków, którzy uważają, że pozżerali wszystkie rozumy, w kraju, gdzie te śmieszne akademie są gówno warte i jak są takie młode talenty, to się trzyma je u siebie, zamiast po ludzku dać cynk akademii dużego klubu, że ma się kogoś takiego i niech wezmą go do siebie.
Taki trener nie będzie go trenował w dobrą stronę, oleje aspekty nauki ogólnej, oleje rodziców i nauczycieli w szkole, można milion błędów wypisać, które popełniają Ci śmieszni trenerzy, ważne jest to, że na końcu ten piłkarz albo jakoś się przebije do ekstraklapy i będzie się kopał po czole, albo dojdzie do jakiegoś poziomu, będzie grał powiedzmy w rezerwach takiego Śląska, no i to wszystko. Nie przebije się wyżej, bo ma problemy z koordynacją, którą nagminnie się olewa, nie przebije się wyżej, bo nie daje rady psychicznie presji wytrzymać, a zajęcia z psychologami i przygotowywanie młodych piłkarzy do presji to jest gówno, nie istnieje praktycznie.
Można tak pisać i pisać o tym wszystkim, chodzi o sam fakt - można zapierdalać samemu z siebie, mieć ogromny talent, ale jest pełno innych czynników, zewnętrznych, które mogą i tak to wszystko zaprzepaścić.

Trochę się rozpisałem, trochę może odbiegłem od samego sensu, ale kto będzie chciał to przeczyta i coś z tego wyciągnie :P

Talent + ciezka praca + charakter = sukces.

Cytuj:

---

szulak napisał

Talent + ciezka praca + charakter = sukces.

---

Charakter to część talentu

ws00mie mam wyjebane bo i tak nie da sie zdefiniowac talentu. jesli chce cos osignac to robie to na 100%, jakbym sie mial zastanawiac nad tym czy mam do tego talent to bym chyba nigdy nie ruszyl z miejsca

mnie najbardziej wkurwia to, że ciągle nie moge odnaleźć siebie, jakby nie wiem do końca w czym jestem dobry i ciągle tego szukam, mam plan w najbliższym czasie w końcu kurwa odkryć co to jest, i jeśli będzie to coś sensownego to starać się to wykorzystać do osiągnięcia sukcesu

Ja np. od dzieciaka umiałem mnożyć/dodawać/wykonywać różne działania matematyczne bardzo szybko w pamięci(np. pomnożyć se 135x546 w pamięci w kilka sekund), ale niestety urodziłem się o kilkanaście dekad za późno bo są kalkulatory które robią to i tak szybciej
Ale w sumie nigdy nie miałem problemów z matematyką i z łapaniem zagadnień ścisłych także może po studiach będę dzięki temu "talentowi" o ile można to tak nazwać wyjebanym fachowcem

Ciężka praca * (talent * 3) = wynik

Wszystko się zaczyna od talentu