Temat: ,,Gdzie indziej''

Typ opowiadania: Postapokaliptyczne

Zacznijmy od tego, że Carl był martwy.
- Carl! Carl!-wrzasnęła na całe gardło młoda kobieta o miedzianych włosach, jej krzyk poniósł się głębokim tunelem wgłąb metra Nowego Jorku. Po chwili szorstkie ręce złapały ją i wciągnęły za osłonę. Rozległ się brzdęk i w następnej sekundzie powietrze przed Poli zaroiło się od kul kalibru jeden-siedem. Potwory padły piszcząc przy tym niemiłosiernie. Poli płakała. Gdy serie z karabinów ustały, ktoś się nad nią pochylił i powiedział głębokim głosem:
- Jak się nazywasz, młoda damo?
- Poli. -wyjąkała- Poli Nokoll.
Mężczyzna w średnim wieku zadumał się i wykrzyczał coś w języku hiszpańskim. Dwoje z pięciu gwardzistów wzięło Poli na nosze i tak po trzech kilometrach byli przy najbliższej stacji. Zmartwili się gdy usłyszeli że nigdzie nie ma szczepionki antymutagennej.
- Co teraz? -zapytał dość głupio najmłodszy chłopak z gwardzistów.
- Jak to co? Idziemy pod Qeens, tam są medykamenty- odparł najstarszy, ten który zarządził ewakuację ludzi uciekających przed potworami.
Niektórzy mruknęli coś pod nosem.
- Panowie, właśnie rozdupczyliśćie falę pędraków a wy jakiejś cholernej wody się boicie?
Najmłodszy zaprzeczył.
-To nie jest zwykła woda. Halucynogeny tam są
-Gówno prawda
Poli się zaśmiała. Nie wiedziała dlaczego, czuła jednak że jest lubiana przez tą bandę mężczyzn, którzy troszczą się o nią jak o kubek z porcelany. Z tą miłą myślą, zasnęła wypoczywając na zielonej trawie, pod czystym niebieskim niebem.
***************
Oparte na ,,Uniwersum Metro''.
Zgoda na kopiowanie tylko przy osobistym pozwoleniu.

Takie trochę inne opowiadanie. Co o tym myślicie?
Dziękuje za wszelką krytykę i poprawę błędów. Co do jednego:

Halucynogeny tam są

to zdanie jest wyrazem pewnego ograniczenia, można powiedzieć głupoty, po prostu dla klimatu.

najlepsze z tych co tu dotychczas opublikowales, całkiem zgrabna treść

Pierwsze zdanie, pierwszy błąd. "Postapokaliptyczne" piszemy łącznie :).

Zacznijmy od tego, że przed "że" stawiamy przecinki.

Nie ma takiego kalibru.

Antymutagennej. Tak w ogóle, to co to za zdanie: "Anty mutagennej." (koniec zdania) ?

Z tobą i pisaniem jest trochę jak z Kulą i rapem. Jesteś gimbusem, myślisz, że robisz coś fajnego, a tak na prawdę wszyscy się z ciebie śmieją. Skończ.

Btw, niniejszym nadaję ci tytuł "Kula daje fula 2012".

@Szantymen
No dzięki. -_-
Ładna motywacja nie ma co...
Kto i dlaczego? Zazdrościsz? Przynajmniej w jednym masz rację, uważam że robię coś fajnego.

Szantymen ma w podpisie odnośnik do swojego dzieła - polecam, bo mistrzowska książka.
Co do słów krytyki ze strony Szantymena, przykład Mossi pokazuje ile można wymagać od piętnastolatków więc nie musi od razu zazdrościć :) Czasem ostra krytyka mocno właśnie uczy - wystarczy spojrzeć - w tym opowiadaniu w końcu są spacje;) i dlatego jestem pod lekkim wrażeniem

on napisał dramat mający kilkadziesiąt stron. zazdrościsz?

i na uważaniu skończ.

#treść

do błędów się przyczepiał nie będę, bo po prostu mi się nie chce. zalatuje mi trochę Metrem 2033, ale zobaczymy jak się rozwinie cała akcja. Niemniej jest to najlepszy fabularnie tekst spośród wrzuconych przez Ciebie tutaj. Nie podoba mi się tylko jedna rzecz - starasz się opowiedzieć historię o tym, że orkowie wybili całą wioskę i przeżył/przeżyła tylko jeden wybraniec, w kanwie postapokaliptycznej.

Nie miałem zamiaru cię obrażać, ani tym bardziej stawiać się w roli jakiegoś eksperta. Chciałem żebyś wreszcie zauważył, że jest dla ciebie jeszcze o jakieś dziesięć tysięcy przeczytanych stron za wcześnie, żeby samemu zacząć pisać. Ile przeczytałeś książek w ciągu tego roku? (lektury się nie liczą) Przeczytaj jeszcze dobre kilkadziesiąt, czy może nawet sto książek, podrośnij trochę i wtedy zabierz się znowu za pisanie, bo możliwe, że będzie to coś dobrego.
Ja sam się boję zabrać za pisanie nowego opowiadania, dopóki nie przeczytam jeszcze co najmniej kilkunastu powieści (na co totalnie nie mam niestety czasu). Sam pomysł nie wystarczy. Napisałeś "tekst" na dokładnie 223 słowa. Ja pisałem dłuższe opowiadanie po angielsku na maturze.
Weź sobie jakąś swoją ulubioną książkę i poczytaj ją, ale nie myśl o fabule. Czytaj sam tekst, zastanawiaj się jak został napisany, w jaki sposób autor prowadzi narrację. U Tolkiena można z wypiekami na twarzy czytać trzy strony opisu przyrody. U ciebie nie da się przeczytać 223 słów bez złapania się za głowę.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że kolejne podejście będzie dłuższe niż 223 słowa. :)

+ Nie rozumiem, dlaczego nie poprawiłeś tego, o czym pisał Szantymen.
+ Jeżeli chodzi o estetykę - myślniki oddzielamy dwiema spacjami.
+ Nie wydaje mi się, żeby to było opowiadanie. Tekst jest za krótki, a wszystko krąci się wokół jednego wydarzenia. Nazwałabym to raczej opisem sytuacji.
+ Na koniec powiem po prostu, że tak ogólnie to, pomimo powyższego, jednak mi się podobało i mam dosyś pozytywne uczucia. :)

Edit: W sumie, po dłuższym namyśle, stwierdzam, iż sama nie wiem, co z gatunkiem tego tekstu. Może faktycznie to opowiadanie, te trzy godziny są tutaj zastanawiające. Jeżeli się pomyliłam, serdecznie przepraszam. ;)

Dziękuję, Eda. Bardzo, bardzo mi miło. :)

Za to zdanie masz u mnie browara.

Za krótkie. Piszesz po prostu za krótko i nie bardzo jest co oceniać. Polecam najpierw przygotować coś dłuższego i dopiero potem to wstawiać.

NO, w końcu znalazłem czas by coś napisać.
- To tutaj?
Poli wstała powoli, obudzona przez donośny głos najstarszego członka kompanii.
- Ta - odparł młodszy przyglądając się kupie gruzu.
- To jest Queens Plaza?
- No przecież mówię.
Mężczyźni wstali, przeciągnęli się i z wyrzutem popatrzyli na sternika, osoby mającą zaprowadzić ich po medykamenty.
- Przecież to jest... kurwa mać , zawalony tunel - szepnął najmłodszy. Najwyraźniej przy kobiecie chciał zrezygnować ze wszelkich wulgaryzmów.
Sternik pokiwał w zamyśleniu głową. Szukał drogi.
- Zostaje Uptown, Manhattan.
- I tony ścierwa do rozplaskania... Wolę iść przez Long Island City do Hunters Point Avenue.
- Przecież tam centralę mają Arabowie, nie wpuszczą nas nawet jeślibyśmy błagali ich na kolanach.
- W takim razie... - zaczął najstarszy
- Zostaje Jackson Heights. - odpowiedziała chórem kompania.
- I przejście przez lotnisko.
***
- Dawaj magazynek! - wrzasnął młodszy, który trzecią serią s zwalił z nóg kolejne monstra.
- Nie mam już, działaj nożem - odrzekł sternik. Tak jak Poli kulił się przy krześle i zatykał uszy.
Młodszy zwany Alkiem wybiegł na środek i szybkim ruchem przeleciał długim nożem po wyciągniętych rękach ludzi. Po chwili nie mieli górnych kończyn, lecz nadal chodzili. Przyjął więc inną taktykę.
- Dawaj drut!
- Co?
- Drut! - wrzasnął i po chwili, w jego stronę poleciała metalowa macka.
Przebiegł szybko salę w której odgrywał się ten horror i wskazał na drzwi w końcu holu. Obłożył drutem wystającą rurę i czekał aż reszta grupy przebiegnie salę. Poli zrobiła to z niechęcią. Wyczołgała się pod łazienkę dla kobiet a potem, obmacując ściany, doszła do Alka. Gdy wszyscy byli na swoich miejscach, włączył napięcie. Doszły ich jęki i swąd palonego mięsa, zgniłego na wskutek reakcji mutagennych. Według Poli, potwory które każdego dnia masowo były rozstrzeliwane przez serie z karabinów, przy wejściach do metra nie były już ludźmi a wielką niesmaczną parodią, tego jakże niezwykłego gatunku. Gdy zapach ustał, poszukali leków. Długo to trwało kiedy w końcu znaleźli czystą strzykawkę i bandaż. Szczęśliwą Poli przenieśli na łóżko polowe. Była czysta, bez choroby.

@Don Centauro
- Nazwy mówią o stacjach Metra w Nowym Jorku
- Alek
Właśnie próbuje i jakieś idiotyzmy mi wychodzą. ;) Poradzę sobie.