Temat: 14-sto letni Dominik popełnia samobójstwo z powodu prześladowania..

Z tej racji, że mówimy tutaj o "metafizyce", która ma się nijak względem nauki. Owszem, możemy pójsc w stronę empiryzmu zadając pytanie: skąd wiesz, że Ziemia jest okrągła? Przecież nigdy jej nie widziałeś.

Jednak poważyłbym się na podjęcie takiej decyzji.
O niektórych aspektach. Generalnie najpierw staram się "sprawdzić" daną osobę, a potem dopiero próbować ją nakłaniać. W internecie nie mam takich możliwości. Jeżeli jednak jakaś osoba (czy to na internecie, czy w "realu) wykaże... "potencjał", to wtedy podejmuję poważniejsze próby. Takie dyskusje jak ta nasza generalnie nie są wiele warte, gdyż gdybym miał kogoś "wyłowić", to już bym to zrobił. Wystarczy mi do tego kilka zdań i odpowiedzi na konkretnie pytania, a nie fale słów.
Z rodziny o antynatalizmie wie kilka osób, o weganizmie wszyscy (to w sumie ciężko nawet ukryć), o pesymizmie filolozoficznym (niektórych jego elementach) też kilka, a o Efilizmie nikt. Gdy jednak wyczuję w którymś z krewnych potencjał - nieomieszkam tego wykorzystać.
Nie. Zresztą sami antynataliści nie są mi aż tak bardzo "bliscy", gdyż nie akceptuję egoizmu i hedonizmu, na który sobie pozwalają. Uważają reprodukcję ludzi za niemoralną - słusznie. Ale ograniczanie się tylko do ludzi jest dla mnie czymś niezrozumiałym i nieakceptowalnym. Doceniam ich "wkład", ale tylko Efilistów uważam za braci. Więc nie utożsamiaj mnie aż tak bardzo z samym tylko antynatalizmem - wyznaję ideologię, której AN jest składową, ale tylko składową, inne także są istotne. Z antynatalistami łączy nas wiele, ale i wiele dzieli.
W ogóle zakończmy tę dyskusję. Możemy dalej lać tekst a nikt nikogo do niczego nie przekona.
Efiliści, nie antynataliści. Antynataliści tylko rasę ludzką. I "delikatnie" różnią nas (w sensie Efilistów i antynatalistów w porównaniu do Hitlera) także motywy działań i sposób, w jaki chcemy je realizować. I nie chcemy "wytłuc", a zakończyć istnienie. Jeżeli jednak nie będzie się dało zakończyć wszelkiego życia w sposób możliwie jak najbardziej bezbolesny dla wszystkich istot, to pozostaje propagowanie zaprzestania reprodukcji.
Nie akceptowałem, nie akceptuję i nie będę akceptował egoizmu, egoistycznego hedonizmu i krótkowzrocznego filozoficznego optymizmu. Gardzę nimi. A "tolerować" znaczy "znosić", a to muszę czynić, dopóki nie ma sposobu na całkowite pozbycie się owych spaczeń.
Będę kontynuował swoją walkę o redukcję cierpienia na tej przegniłej planecie i słowa żadnego egoisty nie zmienią mojego nastawienia. Walczę dla takich ludzi i innych cierpiących istot i nie interesuje mnie to, że wy - hedoniści, utracilibyście przy tym swoją zdolność do czerpania przyjemności z zaspokajania waszych hedonistycznych żądz. Oczywiście mówię tu o rozwiązaniu w stylu masowej, szybkiej eksterminacji, gdyż przez sam antynatalizm (a nawet i Efilizm) wy aż tak wiele nie tracicie, nadal moglibyście oddawać się waszemu zamiłowaniu do przyjemności, ale z ograniczeniami wynikającymi z moralności. Ale nawet to jest zbyt dużą ceną dla waszego hedonistycznego podejścia do życia, dlatego będziecie oficjalnie wzgardzać moralnością wynikającą z pełnego współczucia i nieskrępowanej świadomości.
Nawet milion orgazmów doznawanych przez masę przegniłych, egoistycznych hedonistów podczas wymyślnych, seksualnych orgii nie zrekompensuje cierpienia tej jednej dziewczyny.
Przyjemności tego świata nigdy nie zrównoważą cierpienia.
A jeżeli manichejczycy lub zaratusztrianie mieli rację, to zostaniemy pochłonięci przez Światłość (to znaczy ja, Cohle musiałby ubiegać o przebaczenie w pewnej kwestii :P), a wy odejdziecie do swojego pana - Arymana, Demiurga. Bawimy się też w inne wersje w innych religiach? Poza tym jeżeli jakikolwiek stwórca pozwala na taką ekspansję cierpienia i męczarnie niewinnych, czujących istot - to ja nim gardzę i jestem przeciw niemu. Nie interesują mnie żadne tego konsekwencje, uważam i będę uważał powodowanie cierpienia w imię hedonizmu i egoizmu za niedopuszczalne.
Btw. jak jest nicość to wygrywamy wszyscy.
I nie chrześcijański, a katolicki. Katarzy byli chrześcijanami, a byli po naszej stronie.
Musiałbym też porozmawiać z ludźmi umierającymi z głodu, ofiarami brutalnych mordów, gwałtów, tortur - długa, ciągnąca się agonia o ogromnym nasileniu cierpienia ma największe szanse na "otwarcie oczu". Nie neguję przy tym oczywiście cierpienia, jakie pociągają za sobą choroby nowotworowe.
Poza tym... nie chciałbym ludziom z "wyrokiem" przedstawiać moich poglądów w ich ostatnich chwilach życia. Po co ryzykować doszczętne zniszczenie ich psychiki? Niech odchodzą w spokoju i szczęściu - nawet złudnym (jak wiara w istnienie raju po śmierci, itd.). I tak już sami wiele złego nie zrobią.
Ciekaw jestem czy ty byłbyś w stanie podejść do jakiejś dziewczynki, która została brutalnie zgwałcona i zostały jej 4 godziny życia "na podtrzymaniu" (bo dajmy na to rany były zbyt poważne) i powiedzieć - "było warto i nasze cierpienie ma sens, prawda?"
Ja bym na przykład nie był w stanie jej powiedzieć ani tego, ani szukać u niej poparcia dla moich poglądów. Uważam takie zagrania za skurwysyństwo.
Bo propagując swoje poglądy mogę dużo bardziej je zredukować. A jak nie chcesz czytać postów to wiesz, że istnieje opcja ignorowania?


Skończmy to, jak ktoś bardzo chce kontynuować jeszcze jakiś wątek to PW.
Gdybym miał w przyszłości możliwość całkowitego wyeliminowania cierpienia to bym to zrobił. Gdyby śmierć kilku z "opozycjonistów" miała przynieś znaczące korzyści dla wyznawanej przeze mnie ideologii to nie zawahałbym się zrobić niczego, co przyniesie korzyści dla wyznawanych przeze mnie wartości. Takie sytuacje są jednak niezwykle mało prawdopodobne.
Nasza dalsza dyskusja, choćby miała i 200 stron nie zmieni w tej kwestii niczego. Ja waszego podejścia na 99,99% też już nie zmienię, przynajmniej teraz.

Zakończmy ją więc.

@down
@Dzzej
Hedonizm rozbija się na dwie odrębne części (mogące istnieć bez siebie wzajemnie), mi chodzi o tę :

Dokończę wypowiedź z mojej strony krótkim podsumowaniem.

Pierdyliard razy używasz słowa "hedonizm" czy "hedonista".
A w żaden sposób nie odnosi się ono do mnie (i innych w tym temacie). Nie unikam cierpienia czy bólu, bo są to nieodłączne części szczęścia. Bez cierpienia nie ma szczęścia - i odwrotnie.

I nadal nie rozumiem dlaczego tak uparcie odrzucasz szczęście. Musicie mieć bardzo fascynujące życie. Życzę Wam z całego serca, żebyście pod koniec swojego życia, na łożu śmierci, nie powiedzieli, że żałujecie.

O czym teraz gadamy, dalej o pedale Dominiku?

nie, o sensie zycia

Jeżeli bierzemy pod uwagę logikę to tutaj napisałeś sprzecznośc. Ta druga osoba ma wady rozwojowe bo matka piła alkohol w ciąży, jest to związek przyczynowo-skutkowy? (oczywiście, nie z "woli" nienarodzonego dziecka) Co gdyby nie piła itp. Fakt faktem jest b. dużo przypadkowości w ludzkim istnieniu, jednakże nie można wykluczyc "przeznaczenia".

#down

chodziło mi o to, że jeżeli matka była "świadoma" tego co robi to była "odpowiedzialna" za dziecko i przyczyniła się do wystąpienia wspomnianej wady

czy od dziecka zalezy, ze jego mama pije? einstein tez mial geny uwarunkowane przez decyzje swoich przodków


@down
nie z jej winy - fakt, że wpadła w alkoholizm jak i to, ze nie umie sobie go odmówić pomimo ciąży również zawdzięcza genom, a wiec i przypadkowi. Entropia kieruje losem nas wszystkich

Oczywiście, że nie. Źle zrozumiałeś pytanie lub ja źle je sprecyzowałem. Chodziło mi o to, że jeżeli matka była "świadoma" tego co robi to była "odpowiedzialna" za dziecko i przyczyniła się do wystąpienia wspomnianej wady to mamy związek przyczynowo-skutkowy. Mówiąc najprościej, z jej "winy" skazała dziecko na mękę. I w tedy nie "byłoby" mowy o przypadku.

Up#

W cale tego nie neguję, że wiele przypadku jest w ludzkim życiu (zależne od genów, okoliczności itp.) Tylko skąd taka pewnośc na 100%? Jeżeli mój dziadek był alkoholikiem,a mój ojciec jak i ja "lubimy się napic", a alkoholikami nie jesteśmy oboje to co to oznacza?

edit2#

Czyli całe przyszłe pokolenia Einstainów będą geniuszami?

A ja uważam, że problem jest taki, że ci, którzy twierdzą, że "nie warto", zwykle nie doznali zbyt wielkiego szczęścia. Argumentuję to też tym, że odpowiednie doświadczenie pozytywnych aspektów rzeczywistości złamie niemal każdego filozoficznego pesymistę. Prove me wrong.

Einstein nie urodził się geniuszem. Poziom IQ, umiejętność logicznego myślenia, wyobraźnia and so on są cechami wrodzonymi, owszem, ale korzystając z Twojego przykładu, geniuszu, Einstein był bardzo przeciętnym uczniem i nawet nie zdał egzaminów wstępnych do uniwersytetu w Zurychu. Sam zaś mówił, że jego odkrycia nie polegają na jego inteligencji, a na czasie jakim spędził przy problemach matematycznych i fizycznych.

Szulak z działu SiO jest prawdopodobnie niebywałym programistom. Nie zawdzięcza tego wrodzonym genom, tylko temu, że spędził dni, tygodnie i miesiące przed IDE. To jak dobrzy w czymś jesteśmy zawdzięczamy temu ile czasu nad tym spędzimy, a Einstein był osobą skupioną na jednym (odnosiłem się już do jego autyzmu) - fizyce. Oczywiście normalny człowiek spędza większość dnia na sryliardach różnych zadań, a nie na jednym; dlatego też tacy jak ty mogą być niesamowici co najwyżej w Fifę.

'Geny uwarunkowane przez decyzje swoich przodków', no zgniłem jak owoce w lato. Jesteś pewien, że wiesz czym są i jak działają geny?


@down
Trip na dobrej ekstazie, między innymi.