Temat: Dyskusja o relacjach damsko-męskich

Mam wrażenie, że bardziej od efektu potwierdzenia, czyli poszukiwaniu tylko argumentów, które potwierdzają słuszność hipotezy działa w opisanym przypadku tak zwana reguła konsekwencji, bo Gast napisał, że osoba rozumie to, że argumenty obalają jej rozważania, ale i tak się tego trzyma.

No właśnie nie tylko głupiec albo też zależy jak definiujesz głupca, bo jeśli jako osobę, która niefortunnie poddaje się efektom psychologicznym, na które ma znikomy wpływ jeśli nie jest ich świadoma, to tak. Sam się wielokrotnie złapałem na tym, że już właściwie nie chciałem czegoś robić, bo zorientowałem się, że nie jest to dla mnie dobre/opłacalne/wcale tego nie chcę/ktoś inny ma rację, jednak skoro już zacząłem, to nie chciałem się wycofywać i wychodzić na kogoś niezdecydowanego. Ale za tym kryje się też to o czym mówisz:
Brakuje takich facetów (a przynajmniej takie niektórzy odnoszą wrażenie), więc chcą pokazać, że są "pewni siebie" brnąc we własny fałszywy obraz świata, gdy ktoś wymierza im policzek prawdą. (tak, do mnie w wyżej wymienionych sytuacjach też miałoby zastosowanie to zdanie) Ale nie tyczy się to tylko facetów lecz wszystkich, zwłaszcza oszołomów zamkniętych w swoich własnych wizjach działania otaczającego ich świata niezważających na to czy są to wizje prawdziwe czy fałszywe.

Myślę, że przede wszystkim odejście od tradycji i przywiązania do Kościoła, a także właśnie "wyswobodzenie się" kobiet. Kiedyś nawet jak kobieta nie była dziewicą przed ślubem, to przynajmniej się z tym ukrywała, bo w ogólnej opinii był to dla niej wstyd. Dziś niektóre to by się licytowały, która częściej była bolcowana.
Kiedyś trzeba było naprawić (ewentualnie ciągnąć coś co było popsute), bo przecież się nie rozejdą, bo "co by sąsiedzi powiedzieli?", "przecież to nie po bożemu". Zresztą nawet jak było źle, to można było mieć kobietę na boku, "bo wszyscy tak robią". A kobiety były zależne od mężczyzn, więc siedziały cicho. Teraz nie możesz sobie wziąć kochanki, bo żona zażąda rozwodu od razu i ograbi Cię (a może po prostu weźmie, co jej się należy za upokorzenie) z całego majątku.

Kurcze, nie jestem (i raczej nie będę) ani jednym ani drugim... Raczej jakimś gamma-przeciętniakiem, ale mam jako takie ogarnięte podejście do życia i chyba to jest najważniejsze, przynajmniej moja partnerka to ceni (więc może i inne – chociaż wyciąganie wniosku na podstawie pojedynczej obserwacji to głupota).

A może te wymogi nie są stawiane przez kobiety, tylko kreowane przez media lub samych facetów, którzy chcą być samcami alfa, więc wmawiają w siebie i w innych, że tak chcą kobiety. Gdyby rzeczywiście kobiety miały takie straszne wymagania, to powoli byśmy wymierali, bo żadna by się nie chciała wiązać z "normalnym" facetem. A jakoś tego nie widzę na ulicach. Wręcz przeciwnie, jak spoglądam na znajome mi pary, to i jednej i drugiej stronie na ogół brakuje wiele do ideału, a mimo to są ze sobą od kilku lat.

A co do Calhouna, to prowadził badania i nad myszami i nad szczurami... Ale poza tym rozdmuchanym mocno przez opinię społeczną eksperymentem (czy też wnioskiem z niego mogącym płynąć), z którego dodatkowo ekstrahujesz jedynie szczątkowy wniosek(mniejsza "samcowatość" samców), zauważył też, że samce prawie nieaktywne społecznie (dodatkowo jeszcze homoseksualne i coś tam jeszcze), które pozostawały na uboczu charakteryzowały się zwiększoną kreatywnością (wymyśliły między innymi, żeby podczas kopania norki zbijać sobie ziemię w kulkę, żeby można ją było odturlać na bok) i porównał tę grupę do naukowców. Wpadł na pomysł, że aby zapobiec analogicznej katastrofie jak w tym eksperymencie u człowieka należałoby stworzyć "globalny mózg" – porobić niezależne, ale połączone, grupki naukowców, którzy by zarządzali całym tym burdelem.

Dziewczyna kilka dni temu mnie zdradziła po prawie 3 latach. Dowiedziałem się przypadkiem.
Oczywiście zostawiłem ją mimo jej zapewnień miłości i żaden powrót do siebie nie wchodzi w żadnym wypadku w grę i to jest niepodważalne- chociaż no myśli są różne, ale to chyba normalne.
Jest mi zajebiście źle tak, że chce mi się wyć i rozpierdalać rzeczy dookoła mnie, staram się wychodzić do ludzi no i jakoś funkcjonuje i mimo, że zewnętrznie aż tak bardzo tego nie okazuje to czuje się tragicznie.

Natomiast nie jestem na samą nią jakoś bardzo zły, nawet mi jej szkoda, bo wiem , że ona sama wie, jak bardzo spierdoliła i to nie do odratowania.
Czemu nie jestem na nią wściekły, a wściekł na sytuację, na wszystko inne, czemu nie czuje do niej jakiejś zajebistej odrazy? Nie rozumiem tego ani trochę

w jakiej sutjacji Cie zdradzila?

Kiedyś słyszałem "chciałam spróbować czegoś innego ale nie wiem dlaczego to zrobiłam, a tak bardzo Cie kocham... bleble".

kazdy i kazda powinna poruchac kilka osob przed powaznym zwiazkiem, zeby sie nie zastanawiac jakby to bylo z innym, ot co!

Może to nie kwestia zastanawiania się, jakby to było z innym, ale po prostu sam mam czasem chęć na seks z kimś innym. Oczywiście to tylko takie myślenie, nie zrobiłbym tego, ale chodzi o fakt, że z czasem to się już trochę nudzi albo wchodzi w rutynę.