Temat: Dyskusja o relacjach damsko-męskich

mam bardzo podobnie z moja loszka, ze na imprezce tylko mysli zeby leciec do znajomkow, ale rozumiem ze po to tez tam idziemy zeby sie z kims innym zobaczyla i pogadala, ale na szluga zawsze ciagnie randomow zjebanych jakichs ale eyjebane w to i sie sam z tym truje, wiec witam w klubie :d ogolnie to prxez jej takie zachowanie mam troche wieksza wyjebke i nie nastawiam sie na cos wielce powaznego i dlugotrwalego, ale mysle, ze ona troche podobnie chociaz pieprzy cis o bachorach juz nawet, chociaz tez dopiero po maturkach. Np jakis jej znajomek ja zaprasza na wesele teraz, ona mnie pyta raz, wiec mowie ze nie, ona na to ze ok, ale po tyg mowi mi wprost ze idzie i tak wiec jak tu sie angazowac. Jak jest sie czyims chlopakiem/dziewczyna to glupio sie kims tym dzielic ot tak

Dobra, ktoś tam trafił w sedno. Zachowuje się tak by zwracano na nią uwagę, podniesiony głos, ogólnie lubi się narzucać innym, głównie innym facetom.

Da się walczyć ? Tylko mi nie piszcie znowu, że rozmową :D nawet nie chce mi się pisać, czemu to chujowy pomysł

Dobra, a może się wypowiedzieć ktoś kto miał doczynienia z kobietami ? :D

yyy.. nie wyczułeś ironii w tym przywiązaniu do kaloryfera? tak, przecież jak ktoś Ci tak napisze, to nie miał obycia z kobietami XDDD
jak się boisz pogadać, to co Ci kurwa mają tu napisać?
chcesz się bawić jak dziecko, rób to samo jak ona, chcesz się zachować jak normalny człowiek, pogadaj, świat nie jest kurwa tak zbudowany, że jak ktoś czegoś nie chce zrobić, to mu można znaleźć inne sensowne rozwiązanie
a jak nie chcesz żadnego z tego, to albo stój obok niej jak stuleja patrząc jak biega za innymi koleżkami albo zerwij i po kłopocie i znajdź normalną babę (niezależnie czy ona szuka tym sposobem atencji, lepszego mena czy tym bardziej jak sobie wymyśliła totalnie durny pomysł, jednak nie rzadko spotykany u bab - chce sprawdzić Twoją reakcję, gdzie wtedy akurat wygadanie się i przekazanie jej o zazdrości pewnie byłoby najlepszym rozwiązaniem, ale miej wtedy na uwadze, że jak raz na takie coś wpadła, to w przyszłości będzie miała tylko jeszcze bardziej zjebane pomysły)

Imo juz przesadzone. Jak teraz powiesz co jest nie tak, to będzie "możesz przestać być zazdrosny?" "nie możesz zakazać mi rozmawiania z innymi", oraz wszechobecny krzyk i nienawiść... Wiem co mówię, że tak powiem.

Trochę zmieniając temat, muszę się z sumie trochę pochwalić.
Miałem dziewczynę półtora roku, prawie dwa. Generalnie to był toksyczny związek w chuj, ale nie wiem, jakoś tak trzymało mnie przy tym jakieś przyzwyczajenie, czy coś. Może dlatego że to była moja pierwsza dziewczyna taka na poważnie, pierwszy raz. Nie wiem. W każdym razie wszelki mój kontakt z dziewczynami był rozliczany pod łatką zdrady, no więc siłą rzeczy często były kłótnie. Zanim ją poznałem, miałem przyjaciółkę. Spotykaliśmy się, dobrze mi się gadało, jak z kumplem. Problem w tym, że ta moja dziewczyna niespecjalnie przepadała jakoś za tą moją kumpelą. Nie powiedziała mi na starcie że mam z nią zerwać kontakt, no ale czasem np jakaś jej popierdolona koleżanka widziała mnie na mieście jak nawet rozmawiam z jakąkolwiek przypadkowo spotkaną laską, to od razu donos i kolejna awantura. Nie wspominając co się działo jeśli rozmawiałem z tą moją kumpelką właśnie... Drugi raz, trzeci, awantura życia. Raz też po coś do niej musiałem zadzwonić, potem przecież ślad został w historii połączeń i przypadkowo się też wydało... Koniec końców doszło do tego, że postawiono mi ultimatum. Albo jedna, albo druga. Nie wiem co mną kierowało. Czy ruchanie, które właśnie w tamtym czasie zostało przeze mnie zasmakowane pierwszy raz? Czy już przyzwyczajenie? Chuj wie. No ale byliśmy dalej razem, no ale ja musiałem się wyjebac na przyjaciółkę. Wyrzuty sumienia mnie niszczyły, za każdym razem potem jak było jakieś nawiązanie do niej wśród kolegów (no bo oni też ją znali, no ale że mną szczególnie się przyjaźniła), to wszystko powracało, ale nie mogłem nic zrobić. Później ona wyprowadziła się do Niemiec, a mi może trochę ulżyło, bo trochę mi zagłuszyło sumienie, czy coś. W każdym razie słyszałem, że wróciła na jakiś czas chwilowo do polski. Trochę się zmieniło, co najważniejsze to, że skończyła mi się moja cierpliwość i po prostu zerwałem. A starej przyjaciółce byłem coś winien. Zapytałem czy możemy wyjść na chwilę, posiedzieć. Opowiedziałem wszystko, przeprosiłem... Okazała się lepszym przyjacielem niż ja, bo w sumie wybaczyła. Niemniej jednak była to najtrudniejsza rozmowa w moim życiu, a dumny z siebie jestem dlatego, że ją podjąłem!

#up

Dobrze zrobiłeś ! Przyjaciółkę będziesz miał na całe zycie, a ze związkami to każdy wie jak jest.

Co do tematu zazdrości: Nie chce się z tym ujawniać, bo w razie kłótni taka informacja będzie przeciwko mnie. Będzie szukała mojej reakcji robiąc takie sceny zazdrości, a potem będzie mówiła "nie bądź zazdrosny". Zresztą rozmowa z kobietą i robienie jej wyrzutów, to strzał w kolano wg mnie. Wolę jej to zobrazować poprzez zachowanie, wtedy nie uważa mnie za nadętego dupka który robi jej wyrzuty i awantury :)

Co innego rozmowa z kobietą a co innego werbalizowanie problemów. O ile to pierwsze jest przyjemne, to to drugie wiąże się z problemami.

Ale będziecie mieli je razem, a tak to zostajesz ze swoim sam na sam ;d

Ale wy serio jak zauważycie że wasza kobieta tyje to mówicie jej : "kochanie musimy porozmawiać blablabla przytyłaś ostatnio i musimy rozwiązać ten problem we dwoje"?

Nie wydaje mi się