Kamień filozoficzny – legendarna substancja od wieków poszukiwana przez
alchemików. Grecki alchemik Zosimos z Panopolis określił ją mianem xerion (→ arab. El Iksir, łac. elixir, pol.
eliksir<<rozlane substancje>>Znany też jako tynktura (od łac. tingere = "farbować").
Poszukiwania kamienia filozoficznego zaczęły się ok. I wieku n.e., gdy zatrudnieni w
egipskich świątyniach <<oltarz w pomieszczeniu na screenie>> rzemieślnicy podejmowali próby tworzenia imitacji kamieni szlachetnych oraz cennych barwników. Dysponowali specjalnymi umiejętnościami, które trzymali w sekrecie przed innymi. Ich nastawienie do materii zdradzało cechy mitologiczne: uważali,
że jest ona święta i ożywiona. (...) Od Arystotelesa przejęli ideę, że materia
składa się z materii i formy (ducha) <<o ciele i duszy bylo wyzej>>. (...)
Kamień filozoficzny – według alchemików od późnej starożytności –
miał być substancją, (...) Znany był również jako
Bazyliszek, sprawiał bowiem, iż rtęć krzepła, zamieniając się w złoto; określano go mianem
Salamandry, ponieważ był niepalny; znany był też jako
Kameleon<<3 alternatywne nazwy kamienia>> ponieważ człowiek, wpatrując się w niego, widział grę zmiennych barw (tzw. "pawi ogon", łac.cauda pavonis) (...) Kamień filozoficzny był kwintesencją (od łac.quinta essentia, "piąta esencja"), czyli
jednością czterech żywiołów <<4 zywioly, 4 coal basiny ;)>>.
