[wiersze] Grafomania własna.

Absolutzym Rzeczy Martwych

Siedząc przy kawie, na bulwarze
oczy napastuje groteski widok.
Buty idą dziarsko, ciągnąć człowieka
Bóg Cholera dwie wie, gdzie i po co.

Myśli doganiają puentę sytuacji.
Jednak cóż - buty w boczną uliczkę
wlokąc swego niewolnika.
Cóż, tak bywa, widać tajemnica.

A obok mnie, kawa podała kelnera
niósł ją w lektyce jak króla.
Absolutyzm rzeczy martwych.
Kiedy w końcu ta rewolucja...

*******

Dziecko w płucach

Popielniczka - pełna
Chyba sobie żartuje
Gdzie ja to wyrzucę...
Chcesz ogryzek, po Raku?

Czuję się jak gruba kobieta
zżyta z pasożytem w sobie
Wszyscy ludzie nadają mu imię
Mój rak nazywa się Rak.

Z mgły syn upodobał sobie płuca
Lubi się tam huśtać niesfornie
Popychany zrazu smolistym dymem
A ja nie odmawiam dziecku zabawy

Jaki byłby ze mnie ojciec ?

Gaworzy często - gdy kaszlę
Dumnie pyszni się konsekwencją

*******

Poezja

Pióro, czyniące na chwilę Bogiem
Skreślonych parę słów, Poezja
Metafora wyszyta z niebytu
Rozbłysła promieniem stworzenia

*******

Psychoza snu

Obojętność spiralną strzykawką
wkłuta w wiotkie ciało
Myśl zapętla igły bieg
w wymazany z emocji sen

Sen krąży nad światami
Skacze w tył do przodu
Zbudzić się - trud daremny
To by było morderstwo

Na jawie noc szepce ciemność
Potem ciemność szepce sen
To już ponad miesiąc
A u mnie nadal ten sam dzień

Wskazówka rozleniwiona
Nie posuwa czasu w przód
Zegar stanął w miejscu
Daremnie protestuje bóg




(Tak, potrafię też policzyć sylaby i pobawić się w rymy)
Jak się będzie komuś podobać powrzucam więcej. Jeżeli wszyscy będą tego samego
zdania co ja, dam sobie spokój.

Odnosząc się do ostatnich linijek - Twoje zdanie = 100% signed z mojej strony.

Wybacz, nie podoba mi się.

Okej wybacz. Pozwól, że przypomnę Ci, że zapomniałeś o wstępie i rozwinięciu, a Twój sam post to tylko zakończenie.
Twój post powinien wyglądać tak :

Mi się nie podoba, że dla słownictwa czy sensu autor poświęci rym czy sylabę.
Być może autor zbyt bardzo celuje w poezję współczesną, kompletnie zapominając o pewnym klasycznym ładzie. Co więcej poezja współczesna jest krótka i dosadna. Tutaj prawie jak w sonecie się nad tym rozwodzi całkiem zapominając o formie, co może znudzić.

Inni ludzie mogą odebrać też abstrakcję, groteskę i czarny humor jako wręcz obrazoburcze (np porównanie raka do ciężarnej kobiety), ale to raczej podsumowuje autorowi na plus.
Co człowiek - to opinia.

(taki mały szablon, oczywiście opinia przykładowa. Jednak dopiero teraz możesz napisać: )

Odnosząc się do ostatnich linijek - Twoje zdanie = 100% signed z mojej strony.

Wybacz, nie podoba mi się.

Cytuj:

---

Wskazówka rozleniwiona
Nie posuwa czasu w przód
Zegar stanął w miejscu
Daremnie protestuje bóg

---

to mi się podoba, trafia do mnie w jakiś sposob
reszty zbytnio nie rozumiem, tzn slaba jestem w interpretacji i sama bym czegos takiego w zyciu nie wymyslila
pewnie Master i Szantymen napiszą coś bardziej znaczącego ;)

Jeżeli sądzisz, że Twoja twórczość to grafomania, to po co wrzucasz to na forum?

PS. Nie podoba mi się.

Cytuj:

---

kay napisał

Jeżeli sądzisz, że Twoja twórczość to grafomania, to po co wrzucasz to na forum?

PS. Nie podoba mi się.

---

Nie podoba mi się. +1

Brawo, brawo, brawo. W końcu kawał dobrej poezji zawitał na forum.

Absolutzym Rzeczy Martwych po prostu mnie kupił. Ciekawy pogląd na to wszystko co nas otacza, że "Buty idą dziarsko, ciągnąć człowieka" ; "A obok mnie, kawa podała kelnera" - te słowa są tak ogromne, tak głębokie, że nie mogę wyjść z podziwu. Jako człowiek który uwielbia myśleć, w końcu zobaczyłem inny schemat myśli.

Pisz więcej, proszę. Warto nawet dla grupki ludzi.


PS. Przepraszam że tak pobieżnie ale nie mam czasu.

Cytuj:

---

Scyther napisał

Bóg Cholera dwie wie, gdzie i po co..

---

? Moglby ktos wyjasnic?

Ogolnie podoba mi sie, co prawda, nie widze jakies super zajebistego przekazu w slowach 'kawa podala kelnera' ale wiersze same w sobie sa fajne, Absolutzym Rzeczy Martwych oraz Dziecko w płucach jest najlepsze i najbardziej zrozumiale jak dla mnie

Cytuj:

---

Scyther napisał

Absolutzym Rzeczy Martwych

Siedząc przy kawie, na bulwarze
oczy napastuje groteski widok.

---

Niesamowicie spodobało mi się to sformułowanie. Z początku pomyślałem, że "groteski" to wymyślony przez ciebie przymiotnik odrzeczownikowy (zamiast "groteskowy"). Tego typu słowotwórcze 'przeinaczenia' wyrazów są dopuszczalne w polskiej poezji z tego co wiem, a mnie niesamowicie się podobają.
Po chwili jednak zdałem sobie sprawę, że to po prostu szyk przestawny, a "groteski" to odmieniona forma rzeczownika "groteska". Groteski widok, czyli widok groteski. I nic ponad to, niech to :D.


Mnie się nawet spodobało (piszę teraz już o wszystkich pracach). To o raku było pomysłowe. Chętnie zobaczyłbym coś jeszcze. Może jakaś inna tematyka? Może jakiś inny klimat? Może jakieś inne środki stylistyczne (rymy)? Masz coś takiego w zanadrzu ?

@Harios
Mówi sie "Bóg jeden wie" i "cholera jedna wie"
Bóg i Cholera to dwie rzeczy ;)


Co do "Poezji" i "Psychozy snu"
Poezja nawiązuje do biblijnego stworzenia świata. Właściwie to miały być wszystkie dni, ale nie dałem rady.
Takia moja definicja poezji poezją.
Psychozy snu to połączenie narkomanii i snu.

@kay
Każda amatorska twórczość to grafomania ;)
Przewrotnie cytując pewego poetę (zapomniałem jak sie nazywał) - dlaczego sam nazywa swoją twórczość grafomanią.
"Jeżeli nazwę ją grafomanią krytycy nie bedą wiedzieli jak komentować, bo przeważnie ograniczają się tylko do tego słowa".

@ProEda
Przede wszystkim inspiracja to Wojaczek (chodzę i pytam gdzie jest moja szubienica, w czym ogrodzie w jakim leśie rośnie, uprzejma pętla bym ją przyjął, przetkał <3, z pamięci więc może się nie zgadzać, ale polecam), Stachura (ogólnie poeci wyklęci).
Ich znajomość powinna pomóc w interpretacji ;)
Aww <3 Zapomniałem całkiem o tym, łap.
http://www.youtube.com/watch?v=o1UXBC7whrQ

@Master_Tv
Tak mi posłodziłeś, że parę razy czytam Twojego posta, że doszukuję się wręcz ironii. ;x

@Szantymen
W piątek jak wrócę, wrzuciłem tylko to co pisałem na kompie. Resztę mam, w domu w notesie.


@edit
Znalazłem jeszcze coś w odmętach laptopa.
Niestety, w tym samym tonie co poprzednie.
Pisać pomagała mi osoba właśnie ze schizofrenią.
Jest to też przykład, że potrafię składać rymy i liczyć sylaby (13) jest nieprzypadkowe.



***

Schizofrenia

Mą psychikę zakopują w roju czerwi
tyle robaków w mózgu ile wszy na kundlu
dla mózgowia wszy i czerwi brak ratunku
pijak piersią karmi dziecię mej schizofrenii

Prostytutka nogi rozkłada przed szaleństwem
do orgazmu pobudza go myśl bluźniercza
boga wszechmocnego dopadła impotencja
ziemski zakład psychiatryczny jego księstwem

Ludzie przywiązani do gwałcącej ich świni
to przez nasze obrzękłe od wódki wątroby
wariat pije za szansę moralnej odnowy
umysł tańczy na szczudłach niczym arlekiny

Dobra, mam mój notes, parę "chybił-trafił".



"My"

Twarzą w twarz
Obojętny wzrok
kąciki ust
Ten znudzony ton

Ognia trzask
uchylenie warg
biała mgła
pętli nam czas

Przyszedł zmrok
rubin w szkłach
żadnych słów
Cicha kontemplacja nas

kieliszków trzask
szkarłatu deszcz
języków takt
powolne łechtanie ust

***

Wiwinsekcja uczuć



Ciągle żyjesz przeddniu starty.
To co zadrwiło z Chrosnosa,
w krwiobiegu przypomina ów dni.
Jak skalpel igrający z konającym.

Przeszłość spleciona z teraźniejszością.
Przewijana niczym niemy film, bez jutra.
Obdarta z wolnej woli i zbyt słaba
by wyciąć fragment negatywu.

***

To co między nami

Wszystko kiedyś ma swój początek i koniec
Znajomi, przyjaciele, uczucia i miłosne porywy
Zerwać kontakt, usunąć numer, spalić zdjęcia - to proste
Wymazać wspomnienia białą gumką - to niemożliwe

Nadal istnieją miejsca które były tylko nasze
Parasol pod którym staliśmy w deszczu ciągle leży w kącie
Wyburzyć miejsca, wyrzucić mokry parasol - to proste
Nic nie czuć patrząc na gruzy i stare parasole - niemożliwe

Nie raz myśleliśmy by przerwać lodowatą zmowę milczenia
Wysłać wiadomość, przypadkowo wpaść na siebie na ulicy
Napisać krótki list i spotkać się na ulicy - to proste
Wrzucić go do skrzynki, nie odwrócić wzroku - niemożliwe

Może kiedyś, jutro lub za parę lat zajdziemy sobie drogę
Popatrzymy w oczy i niemożliwe stanie się dla nas proste
Wybaczyć sobie, uśmiechnąć się i wpaść w ramiona - to proste
Zapomnieć o Tobie na zawsze, wymazać z życia - to niemożliwe

***

Nowa młodość

Na Transylwańskim niebie, czerwienią chmur skropionych
W krainie gdzie człek dręczony
Wśród wisielców w koronach dębów powieszonych
Tańczą po trupach demony

Hołd i sławę oddają krwawej Elżbiecie nocne gony
Na nagiej ziemi przeklętych
Ciała z rosy krwawej wyzute strawą wrony
Krew zrodzi młodość wyklętych

Pani namaszczona czerwienią krwi przeklętnych
Kurhany kością ich bielą
Czaszkami tych niewinnych kobiet na wieki zaklętych
Ich życie jedną kąpielą

Coś nowego, całkiem świeże.

"Osobista odpowiedzialność"

Spójrz jak na innych.
-W Zwierciadle.
Zdaj sobie sprawę.
-To Ktokolwiek.

Zaniechaj projekcji.
-Przeciętność.
Obiektywnie oceń.
-Nikt.

Powielaj stereotyp.
-W lustrze.
Odnieś do wszystkich.
-To Ty.

Odbierz każdemu życie.
-Unikalnosć.
Stłuczona tafla Ciebie.
-Samobójstwo.

Wola w istocie,
-Osobista.
Czyn w zamyśle,
-Odpowiedzialny.




////
Wola w istocie,
-Osobista.
Czyn urojony jako;
-Odpowiedzialny.


Która wersja lepsza ostatniej strofy?

o, nie wiem czemu nie napisałam, już dawno to czytałam, also - mi urojony fajniej zabrzmiał :P ale nie znam się na poezji,ale Twoje wiersze bardzo mi sie podobają ;)

To spróbujemy z poezją miłosną doprawioną szczyptą tragizmu. Bardzo się bałem, ze wyjdzie z tego bełkot na miarę emo-nastolatki, ale wydaje się w porządku.
Wymagana minimalna znajomość mitologii greckiej.
Ewentualnie można googlować ;)

Miłość Fatalna

Tragedia i fatum
Pocałunki Wenus
Zgubna pochodnia
Ananke w cieniu

Ate i Afrodyta
Podzielone światy
Ajschylosa chichot
Wspólny dramat

Wzgardzone uczucia
Pozostało Echo
Kocham i wiecznie
Rozbrzmiewa w Eos

Determinacja płomieni
w strugach deszczu
Dym i popiół
To Miłość Fatalna

Uwielbiam mitologię grecką, choć mało ją znam i musiałam Ajschylosa pogooglować ;d Fajny wiersz, styl, wszystko ;d

Musisz rozdać trochę punktów reputacji innym forumowiczom zanim będziesz mógł przyznać je użytkownikowi ProEda ponownie.

Dziękuję, że chociaż jedna osoba napisała co o utworze sądzi ;)

Urokliwa chwila

Duszę karmić zmysłami, a zmysły duszą
czarem dopełnić magii teraźniejszości
wypełnić umysł i ciało zaklęciem namiętności
Niech własna rozkosz będzie twym Opium!

Iluzja to lustro miłości pętające umysł
przywiązanie i oddanie to drwina z pragnień
moralność to obraza uświęconej piękności
głos sumienia echem krzyku tchórzostwa!

Świat pełen wyrafinowanego uroku i pokus
tragikomedia ta pełna ulotnego piękna
życie trwa tylko jedną urokliwą chwilę
więc spalmy się w nim jak najjaskrawszym płomieniem!

Czy to ty publikujesz te wiersze na innym forum pod nickiem "Sangrin" ? :)

Mhm. Dokładniej publikowałem.

Zaraz dam edita, potraktuje to jak komentarz ^^

@edit
Będzie później.
Idę pić, a skoro jesteśmy w tym temacie, to wprowadzać do duszy bajkowy nastrój jak to trafnie określił pewien człowiek.

Dziarsko ruszył ulicą
Socjopatyczny psychopata z nerwicą!
Normalne persony zdrowe na umyśle
Sukinsyn do konstnicy wyśle!

Wśiekły drań ma noże
Pardon, szacowny argresorze!
Nic to - wywija jak szalony
Następuje ekstrakcja przepony!

Wciska do gardła szkalnkę wody
Wrzesczy - lej sok malinowy!
Do roli wodopoju można przywyknąć.
Nawet "na zdrowie" krzyknąć!

Jednak cóż jednak z tego,
degustacyjny kolego
Wnet prawdę odkryję,
że ja już nie żyję