Wersja do druku
Ten temat powstał dla wszystkich, którzy lubią pisać ale z jakiegoś powodu nie chcą się podpisać pod swoim dziełem. Komentujemy, oceniamy, doradzamy - merytorycznie, bez zbędnego wylewania kubła pomyj na czyjąś twórczość, ale też nie nadmiernie pobłażliwie - dyskusja ma w końcu służyć rozwojowi umiejętności pisarskich oraz ich ocenie. Osoby zainteresowane publikacją w temacie powinny przesłać mi swoją pracę w formie PW - oczywiście zachowana zostanie pełna dyskrecja.
Są i pierwsze teksty!
Cytuj:
Uśmiechasz się, siedząc przy stoliku i zerkając na parkiet, czynisz to odruchowo? Nie - mimowolnie. Wtedy je zauważasz, w wirze tysiąca roztańczonych par. Dwie postacie, jedna odziana w amarant, druga schowana w bieli. Tu mignie ciemna grzywka, tam blond warkocz... Tańczą, zgrabnie manewrując między innymi. Nie są w centrum niczyjej uwagi, ale i nie dają o sobie zapomnieć. Hipnotyzują, nie pozwalając oderwać Ci wzroku. Dwie, zupełnie inne - pewna siebie i ta bardziej delikatna, mimo wszystko dzielnie raz jedna pojawia się na pierwszym planie, by po chwili to materiał sukni drugiej z nich przykuwał Twój wzrok. Nie wygląda na to by się znały, chociaż są tak podobne w swojej odmienności. I nagle, gdzie ta biel? Czerwień pojawia się częściej i częściej, tańcząc bliżej i bliżej stolika... Przeraża Cie i pociąga, chociaż ich imiona jakby znajome... Znika. Czujesz ciepły oddech na karku, a do Twoich uszu dociera głos, szept – jedna z nas ma na imię Spokój, a druga – Śmierć.
Cytuj:
- Spójrz jaka dzisiaj jest brzydka pogoda... - Wypowiedział cicho słowa, patrząc w niebo nie skalane chmurą.
+ O czym Ty mówisz? Jest jak zwykle - idealna.
- Idealna...
+ Jesteśmy w raju, mogłoby być inaczej?
- W raju. Tak... Widzisz. - Spojrzał w dół, na swoją dłoń, palcami, której przebierał. - …widocznie po tej jego stronie nie ma promieni słońca, nie ma tego uśmiechu. Jestem w nim, ale mój raj jest pusty. Kiedyś czułem tak jak oni i mogłem się z tym czuć dobrze..
Zachęcam do komentowania, krytykowania, udzielania porad lub pochwał.Cytuj:
Dziś spotkałem kogoś, kto twoim snem stał się owiany.
Przerzedzony i tak świat nie byłby za mały
Znalazłem jednak, ten krótki oddech oddany
I zapomniałem na moment, jaki JA jestem mały.
W tej chwili, jakbym pozostały?
Czy może nic nie da zmiany.
O świecie, ale jakiej to zmiany skutki by miały?!
To był jedynie widok, z mej głowy urwany!
EDIT:
Przepraszam, że dopiero teraz, ale jak wrzucałem było późno i dosłownie padałem na twarz.
Nie będę oryginalny - najbardziej podoba mi się pierwszy tekst. Styl mi się podoba i jedyne do czego bym się przyczepił, to że chyba lepiej by było "nie pozwala Ci oderwać wzroku", bez takich dziwnych inwersji. Drugi tekst jest bardzo krótki, więc trudno się do czegoś przyczepić ale też i coś pochwalić - trochę mi przeszkadza, że jest zbyt "głęboki" w tym negatywnym sensie, ale żeby to sensownie ocenić, musiałby być wpleciony w jakąś większą formę. Zwrócił natomiast moją uwagę Twój sposób zaznaczania dialogu, przez "+" i "-", które nie tylko służą do rozróżnienia osób, ale też odpowiadają wartościom wypowiedzi. Wiersz mi się najmniej podoba ze wszystkich trzech. Jeśli już decydujesz się na rymowanie (dość ryzykowny krok we współczesnej poezji :P), to to samo słowo na końcu wersu źle wygląda (mały - mały). Może spróbuj potrenować na formach klasycznych (sonet etc.)?
Co do pierwszej pracy, czy odruchowo to nie to samo co mimowolnie? Drugi tekst wydaje mi się trochę bezpłciowy, zaś przesłania trzeciego nie za bardzo rozumiem. Jakbym miał wybierać to 1>2>3, ale to tylko subiektywna opinia kogoś, kto rzadko czyta teksty tego typu :D
Odruchowo można, np. sięgać po telefon na jego zwyczajowe miejsce, kiedy go tam nie ma. Mimowolnie można spoglądać na tyłki przechodzących kobiet :PCytuj:
Niewidomy napisał
Osobiście mało się interesuję takimi formami literackimi.
Pierwszej nie potrafię ocenić.
Druga też mi nie podchodzi żadna ocena lub komentarz.
Trzecia kurdee... xD
Mam nadzieję, że więcej takich rzeczy znajdzie się na torgu i w tym temacie, może uda mi się poszerzyć trochę wiedzę.
Mi również najbardziej spodobał się pierwszy tekst, zresztą chyba z tego samego powodu co poprzednikom - jego przekaz jest najbardziej klarowny. Choć to wcale nie znaczy, że dwa pozostałe utwory są słabe - po prostu nie mam głowy do prawidłowej oceny ich;)
Autorka* tego pierwszego miała całkiem fajny pomysł i stworzyła ciekawy klimat swoim opisie.
Co do drugiego jeszcze: wydaje mi się, że "Wypowiedział" i "Spojrzał" powinny być z małej litery (chyba tak się pisze, nie? <wypowiedź-bohatera> <myślnik> <zdanie-od-małej-litery>). No i w zdaniu "Spojrzał w dół, na swoją dłoń, palcami, której przebierał" pozbyłbym się tych przecinków.
Choć ja nie ekspert, poprawcie mnie jeśli się mylę :P
*zgaduję po słowie "amarant" ;d
Mamy kolejny anonimowy utwór.
Co o nim sądzicie?Cytuj:
Tak długo byłem zagubiony
Nie odezwałem się słowem
Lecz gdy obudziłem się z koszmaru
Byłem zamknięty w celi
Z rękoma na sercu
Trzymam rany, które ciągle krwawią
Oczami szeroko otwartymi widzę tylko
Ciemność
w połowie trzeciego wersu sięgnąłem po żyletkęCytuj:
Nebula napisał
Nie lubię takich depresyjnych smutów, sorry.