Pytania, których nie zadajemy. - blog/ciężkopowiedziećco

Cześć. Dawno mnie na forum nie było, nawet nie wiem co się działo i czy nadal jest hejt na administracje (czy nadal są osoby których, danych nie można wymawiać :D?).
Chcę założyć temat który ma działać w dwie strony. Dla mnie i mam nadzieję dla kogoś.
Będę pisał rzeczy a szczegółowiej moje faktyczne prawdziwe przemyślenia, rozważania na pewne tematy. Czy mają one miejsce, czy nie. Czy ktoś to rozumie, ma to dla niego wartość, dla mnie bez znaczenia.
Dlaczego. Jaki jest cel?
Coraz bardziej zdaje sobie sprawę ze swojej psychiki i świadomości, a co za tym idzie zaczynam pojmować jak bardzo wszystko jest skomplikowane i proste za razem.
Jeśli mogę stworzyć system, gdzie ktoś ma pytanie/problem, gdzie opinia drugiej osoby jest prawdziwa, szczera, ale masz zawsze wątpliwość. Dlaczego ktoś chce Ci pomóc, jaki jest cel, co chce zyskać.
Moim celem jest stworzenie bloga/tablicy, gdzie nie będę oczekiwał żadnej reakcji. Chcę mieć coś, co będzie szczere. Że osoba postronna czytając, będzie musiała jakoś się odnieść, podważyć lub inaczej to ogarnąć.
Żyjemy w świecie gdzie mnogość źródeł i samych informacji jest ogromna. Zmienia się wszystko, tylko ludzka natura się nie zmienia.
Jeśli uwierzysz mi na słowo, że to co piszę nie jest wymyślonym tekstem, tylko próbą przekazania jak największej ilości myśli, żeby ktoś mógł zobaczyć system rozumowania drugiej osoby, to uzyskasz to co chcę, więcej świadomości o ludzkim rozumowaniu, nie określanym przez żadną naukę czy wiedzę. Rozwinięcie myślenia, zmuszenie człowieka do refleksji o sobie.
Chcę w swoim życiu dążyć do chwili, kiedy będę na tyle świadomy, że nie będzie dla mnie momentu w którym będę czuł wstyd/strach/zakłopotanie odnoszące się do moich słów/czynów czy teraz czy w przeszłości.
Tu nie chodzi o brak błędów, tylko bycie faktycznie odpowiedzialnym za wszystko co się zrobiło.
Wiem, że to praktycznie niemożliwe, ale ma to sens.
-----------
Będę aktualizował post dodając różne rzeczy.
Depresja - dla mnie rzecz która była wymyślona dla ludzi, którzy mają problem, który jest bardzo prosty. Musisz coś zmienić. Jeśli jesteś w stanie który powoduje smutek, to dlaczego tego nie zmienisz? Jeśli masz w życiu moment, że jest smutno, to czego się boisz przy pokazaniu prawdziwości siebie i problemu komuś? Skoro i tak jest źle, to może być gorzej?
Staram się pokazać, że ludzie za mało myślą o sobie, dla siebie.
----------
Im więcej napiszę, czasami zagmatwam albo skomplikuję, to dlatego, że przelanie myśli jest ciężkie, żeby była szansa zrozumienia z innej strony.
Gdybym sam zobaczył taki wpis, to ciężko mi stwierdzić jaka byłaby moja reakcja. Gość ma jakiś problem, psychika lekko rozchwiana?
-------
Dodam, że nie boję się pytań/zarzutów. Jestem ciekaw.
-
Żeby zdanie kogoś miało jakiekolwiek znaczenie, musisz wiedzieć coś więcej. Dla mnie to co piszę ma znaczenie, ale gdybym czytał takie rzeczy to chciałbym mieć cokolwiek na czym mogę oprzeć pewne rzeczy. Dlatego przedstawię historię mojego życia, bardziej ogół środowiska, wpływu innych, decyzji podjętych wtedy, i konsekwencji mające efekt kiedyś i przez lata.

Wołam najlepszego zawodnika do takiego tematu @Master ;

Cytuj:

---

Keyer napisał

Depresja - dla mnie rzecz która była wymyślona dla ludzi, którzy mają problem, który jest bardzo prosty. Musisz coś zmienić. Jeśli jesteś w stanie który powoduje smutek, to dlaczego tego nie zmienisz? Jeśli masz w życiu moment, że jest smutno, to czego się boisz przy pokazaniu prawdziwości siebie i problemu komuś? Skoro i tak jest źle, to może być gorzej?

---

Ludzie są słabi i zawsze oczekują wsparcia, chociażby podświadomie, bo sami często nie są w stanie tchnąć w siebie motywację, która pomoże im przezwyciężać kryzysy. Nie chcemy się odkryć, ale czekamy, aż ktoś odkryje nas, to jest nam bardziej na rękę ;]

Cytuj:

---

Berry napisał

Wołam najlepszego zawodnika do takiego tematu @Master ;


Ludzie są słabi i zawsze oczekują wsparcia, chociażby podświadomie, bo sami często nie są w stanie tchnąć w siebie motywację, która pomoże im przezwyciężać kryzysy. Nie chcemy się odkryć, ale czekamy, aż ktoś odkryje nas, to jest nam bardziej na rękę ;]

---

Wiem, że byłem w stanach "depresyjnych"? Nie byłem u psychologa, żeby to określić bo wiedziałem, że to nie da nic. Dlatego, człowiek musi mieć pewne podstawy, fundamenty które w pewnym momencie dają znać. Wiem jak wtedy czujesz, ale jak wyjdziesz z tego, dopiero wtedy to ogarniesz, jeśli zaczniesz myśleć o tym. Są momenty w których trwamy, mimo że chcemy coś zmienić.
Problem w tym, że za mało myślimy o tym jak krucha jest nasza psychika.

dokładnie jakieś depresje wymyślają, wyszli by do ludzi, pograli w piłkę

imo depresja jest bardzo nadużywanym słowem, jeśli ktoś od małego nie miał przyjaciół, dorósł do tego wieku 20 lat, dalej ciąży samotność, ciężko załapać jakiś kontakt bo jak skoro się nigdy tego nie robiło, nie wiadomo jak rozmawiać z rówieśnikami, dom-jakaś uczelnia czy coś-dom i tak błędne koło się toczy cały czas, takie osoby na pewno są zdołowane, przygnębione, chciałyby doznać przyjaźni i miłości, ale tego nie potrafią zrobić i twierdzą że mają depresje

i tutaj pojawia się pytanie, według WHO depresja jest przyczyną niesprawności do funkcjonowania z ludźmi i brakiem radości z życia, a np. w tym przypadku opisanym wyżej różne czynniki zewnętrzne sprawiły że x osoba nie potrafi funkcjonować z ludźmi, bo np. rówieśnicy w podstawówce dokuczali i efektem kuli śnieżnej tak zostało przez pozostałe lata, tutaj depresja byłaby skutkiem, ale czy osobe nieszczęśliwą, której nie udało się w życiu(przynajmniej do tej pory, bo ostatnio widzę moda jest na depresję w młodym wieku) można nazwać osobami z depresją?

Cytuj:

---

Taidio napisał

imo depresja jest bardzo nadużywanym słowem

---

to. wg mnie deprecha to jest chyba wtedy kiedy mózg jest w jakis sposób uszkodzony i nie potrafi naturalnie produkowac takiej ilosci hormonów szczescia/przyjemnosci ile powinien
watpie, ze nagle zaczelo sie rodzic tyle ludzi z ta choroba, po prostu teraz kazda hustawke nastroju nazywa sie depresja

Cytuj:

---

Halunek napisał

to. wg mnie deprecha to jest chyba wtedy kiedy mózg jest w jakis sposób uszkodzony i nie potrafi naturalnie produkowac takiej ilosci hormonów szczescia/przyjemnosci ile powinien
watpie, ze nagle zaczelo sie rodzic tyle ludzi z ta choroba, po prostu teraz kazda hustawke nastroju nazywa sie depresja

---

Jesteś w stanie sobie sam świadomie wywołać stany depresyjne, chwilowe lub dłuższe, które wpłyną na wytwarzanie hormonów i wiele innych reakcji w organizmie.
Jeśli zwiększych świadomość organizmu, to czy jest w stanie sam sobie wytłumaczyć problem?
@myśł
Czy osoba mająca depresje, wychodząc bez pomocy drugiej osoby z tego stanu, zwiększa swoją świadomość? Wykształca/jakkolwiek coś, co pomaga nie tyle pozbyć się problemu, co pokazać większą perspektywe umysłu?

Depresja to normalna choroba, ale mnie samego, jako osobę która od paru lat regularnie odwiedza psychologa, wkurwia, że byle smutna 15tka mówi, że ma depresje. Depresja jest chorobą, która rozwija się i fizycznie zmienia mózg oraz zaburza funkcjonowanie w społeczeństwie. Sama etykieta jest skrajnie nadużywana, i bardzo narusza postrzeganie ludzi na tych, którzy mają prawdziwy problem, który potem jest pomijany. Wielu samobójstwom możnaby było zapobiec gdyby osoby nie bały się poszukać odpowiedniej pomocy.

I owszem, ludzi z depresją jest coraz więcej, ale nadal to jest 1/100 tych, którzy mówią, że mają depresję. Bycie smutnym nie robi z człowieka depresanta tak jak jednorazowe przebiegnięcie 2 km nie robi z człowieka biegacza.

Cytuj:

---

Berry napisał

Wołam najlepszego zawodnika do takiego tematu @Master ;

---

Dzieki za taga w sumie faktycznie moze cos ciekawego sie tutaj urodzi i bede postowal na biezaco, o ile op nie odpusci sobie po 2 dniach. Chociaz patrzac na zaangazowanie i podniecenie terminem "samoswiadomosci" opa juz przewiduje w jakim kierunku pojdzie topic.

Zacznijmy moze o tej depresji bo to temat mi dosc bliski. Przede wszystkim co do depresji polecam temat z innego forum: http://www.paranormalne.pl/topic/441...orsza-niz-rak/ gdzie zreszta sam tez szerzej pisalem o swoich wczesniejszych problemach. Natomiast dla leniwych tl;dr - depresji nigdy nie mialem, ale mialem za to nerwice lekowa. Jezeli chodzi o dokladny opis objawow jakie mi towarzyszyly - w temacie z linka, nie bede kopiowal. Zaczac trzeba od tego, ze depresja to choroba mozgu, zreszta dosc powazna i nalezy ja leczyc, a sama w sobie jest straszna. Podobnie jak z nerwica - ktos kto nigdy tego nie przebyl nie ma pojecia jak to jest nie spac po 60 godzin ze wzgledu na strach przed tym, ze sie nie obudzi. Takie choroby sa bardzo trudne, a do tego pojawiaja sie czesto bardzo niespodziewanie, a dawanie rad w stylu "wyjdz na podworko pograj w pilke znajdz dziewczyne" to chyba najwieksze gowno jakie mozna zrobic takiemu czlowiekowi.
Tyle, ze to w kwestii prawdziwej depresji, powaznej choroby psychicznej, a nie chujowego nastroju ze wzgledu na okres u 16 latki, ktora chce sie ciac bo zdechl jej chomik. To tutaj jest istota problemu - w nazewnictwie i zrozumieniu o czym mowimy. Jezeli ktos mysli, ze depresje da sie wyleczyc rada "idz znajdz se laske poznaj kogos" to nie bede mowil, ze jest glupi, ale po prostu nie ma o tym pojecia. Tez dostawalem podobne rady odnosnie mojej choroby i wtedy stukalem sie po glowie, a teraz ogarnia mnie smiech bo takie gowno tylko pogarsza sytuacje.
Inna sprawa jest to, ze teraz na wszystko mowi sie depresja. Rzucila Cie laska i boli Cie zab przez co masz chujowy nastroj od tygodnia - depresja. Gorszy czas bo strata pracy - na pewno deprecha. Chujowa pogoda bo jesien? Depresja. Gowno prawda to jest. Kazdy ma wahania nastroju, czasem nawet jest to dlugi okres smutku, zalu, rozbicia, ale to ciagle nie jest stricte depresja - choroba psychiczna. Ludzie chorzy na depresje to nie Ci, ktorzy chodza i lamentuja o tym, ze znowu pada deszcz, ich problem jest duzo glebszy, a czesto trzymaja go gleboko w sobie. Przy okazji jest taki cytat i to bardzo prawdziwy, a i ma tez odniesienie do takich chorob:

“The happy man is not he who seems thus to others, but who seems thus to himself.”

Chociaz czasem ciezko rozgraniczyc kto moze miec faktycznie problem, a kto tak po prostu pierdoli i trzeba mu powiedziec zeby sie ogarnal. Jednak duzo czesciej Ci pierwsi nie beda sie z tym tak afiszowali jak Ci drudzy.
Ja w ostatnim czasie, na przestrzeni miesiaca-dwoch stracilem laske, wyjebalem sie z hajsu, stracilem prace, dowiedzialem sie, ze mam totalnie rozjebane oko i juz nigdy nie bede dobrze widzial i kilka innych temu podobnych akcji przez co no troche chujowiej sie czuje, ale nie przyszloby mi do glowy mowic komukolwiek, ze mam depresje.

Cytuj:

---

Keyer napisał

@myśł
Czy osoba mająca depresje, wychodząc bez pomocy drugiej osoby z tego stanu, zwiększa swoją świadomość? Wykształca/jakkolwiek coś, co pomaga nie tyle pozbyć się problemu, co pokazać większą perspektywe umysłu?

---

Nie, wyleczenie depresji to wyleczenie choroby. Jak ktos wyleczy raka to wyleczy raka. Ktos inny wyleczy depresje (ktorej tak naprawde nie wyleczy, ale zalozmy, ze wyleczy) to wyleczy depresje. To zywczajne doswiadczenie, takie samo jak z grypa czy katarem tylko duzo wiekszego kalibru, nie ma zadnego zwiazku z podswiadomoscia i enigmatyczna samoswiadomoscia.

Czy 100, 200lat temu ludzie cierpieli na depresję?

Gdybym był pewien, że mój problem/choroba np.depresja, nerwice cokolwiek powoduje faktyczne reakcje->negatywne skutki dla organizmu to bym zaczął robić badania. Bałbym się, że to może nie być problem, tylko efekt właśnie jakiejś dysfunkcji organów.
@up
kiedyś ludzie nie mieli tylu informacji i źródeł, a życie było prostsze bo byłeś skazany na pracę/zmuszony do czegoś, żeby nie umrzeć z głodu. Depresja w tamtych czasach objawiała się albo niczym albo problemem który prowadził do śmierci albo uznania za opętanego